Het allerbelangrijkst is echter de muzikale omlijsting van de teksten. Met andere woorden: is de black metal die Asgrauw op Schijngestalten ten gehore brengt de moeite waard? Daarover kunnen de meningen verschillen. Enerzijds is de ongepolijste black metal, voorzien van lekker snijdend gitaarwerk, redelijk standaard. Hier en daar een melodieuze lead, dan weer een wat meer groovend middendeel: het is niets nieuws onder de zon. Anderzijds is het allemaal zeer behoorlijk uitgevoerd, zeker voor een debuutalbum. Er zijn genoeg slechtere albums te vinden in ieder geval.
Het eerste deel van Schijngestalten is het sterkst. Vooral met Ira en Maan Boven De Heuvels geeft Asgrauw een alleraardigst visitekaartje af. Het eerstgenoemde nummer valt vooral op door de sfeervolle riffs, terwijl het laatstgenoemde gekenmerkt wordt door vurige drums en een aantal fijn groovende passages. Daar komt bij dat frontman Vaal over een lekker raspende strot beschikt. Toch kan ook hij uiteindelijk niet verbloemen dat Schijngestalten de echte gedrevenheid ontbeert om boven het maaiveld uit te steken. Vooral tijdens de midtempo-passages zakt de band een beetje in.
Asgrauw levert met Schijngestalten zeker geen slecht album af – en als voorprogramma zal de band het zeker aardig doen – maar het mist nog de echte kwaliteit om op te vallen (hoewel de fraaie melodieuze riff tijdens Avaritia en de verrassend krachtige afsluiter Wanneer De Schemering Valt doen vermoeden dat er meer in het vat zit dan er tot nu toe uitkomt). Wie weet hoe Asgrauw zich nog gaat ontwikkelen in de komende jaren. Met Schijngestalten is de eerste aardige, doch wat anonieme stap gezet.
Tracklist:
1. De Ondergang
2. Ira
3. Maan Boven De Heuvels
4. Schimmenwereld
5. Luxuria
6. Uit Grauwe As Ontstaan
7. Avaritia
8. Wanneer De Schemering Valt
.jpeg){kind=small}
