Dat Burst het zichzelf, maar ook de luisteraar, niet eenvoudig gemaakt heeft blijkt wel na de eerste paar luisterbeurten. De nummers barsten bijna uit hun voegen van de sfeer en de afwisseling, van de welbekende hardcore en metal van Origo tot een stuk meer experimentele, progressieve en zelfs jazzy invloeden. Daarnaast laten de afzonderlijke nummers zich maar moeilijk behappen. Een stuk moeilijker dan op Origo het geval was in ieder geval. Gelukkig overdrijft Burst de experimenteerdrift niet en blijft de essentie van Lazarus Bird ‘gewoon’ de gitaarriff en het liedje.
Een andere verandering ten opzichte van Origo zijn de vocalen, een van de kritieken die vaak te horen was op Origo waren de eentonige brulvocalen van zanger Linus Jägerskog. Burst heeft dit op Lazarus Bird ondervangen door ook bassist Jesper Liveröd en Robert Reinholdz een deuntje mee te laten zingen. Iets dat de afwisseling zeker ten goede komt.
Liefhebbers van Tool, Opeth, Neurosis, Meshuggah, Mars Volta en vooral Mastodon die nog niet bekend zijn met Burst doen er goed aan dit album een kans te geven. Want tussen deze grootmachten in de experimentele metal (en rock) kan Burst zich wat mij betreft eenvoudig staande houden.
Lazarus Bird is een avontuurlijk album dat zich pas na diverse luisterbeurten stukje bij beetje prijsgeeft. Maar zijn dat op de lange termijn meestal niet de beste platen?
Tracklist:1. I Hold Vertigo
2. I Exterminate the I
3. We are Dust
4. Momentum
5. Cripple God
6. Nineteenhundred
7. (We Watched) The Silver Rain
8. City Cloaked
