Met een onheilspellende intro opent het nummer Ghastly Indoctrionation en je voelt je als luisteraar al bijna in een trance waar de doden elk moment opgewekt kunnen worden en als de drums en gitaren te horen zijn met daarboven een bezwerende stem lijkt het meteen of de doden langzaam uit hun kisten oprijzen.
Een vergelijking die meteen opkomt is De Mysteriis Dom Sathanas van Mayhem. Dit is aan de ene kant te danken aan de kille en majesteuze atmosfeer die de instrumenten oproepen, maar vooral door de vocalen van Azathoth, die op sommige momenten een kopie lijken van de legendarische Attila Csihar. Aan de ene kant zijn er typische smerige black metal vocalen te horen, aan de andere kant de doodse Atilla-stem.
Het album heeft een speeltijd die een uur overschrijdt, dit zie je tegenwoordig nog zelden. Eer zijn genoeg bands die met het materiaal dat Seance te bieden heeft waarschijnlijk twee cds gevuld zouden hebben. De woeste drums, de slepende riffs die bijna soundscape achtige klanken fabriceren en de sporaisch ingezete keyboards met de zieke vocalen maken dit helemaal af. De sfeer op Sance is kil en doods in zijn puurste zin.
Het album is een lange reis waarbij je het gevoel hebt steeds dieper weg te zakken in waanzin, eenzaamheid en gruwel, het lijkt alsof al het bloed uit je gezogen wordt. Stukken waar je kippenvel van krijgt zoals het intermezzo op While They Sleep, dat bestaat uit zachte percussie dat klinkt als het ritmisch gebonk van de vuisten een geesteszieke tegen de muur van zijn cel of probeer maar eens niet bang te worden van de doodsschreeuwen die op het nummer Incide ten gehore gebracht worden.
Productioneel heeft de band een perfecte balans gevonden tussen wat in black metal kringen acceptabel is en wat men met fatsoenlijke studioapparatuur voor elkaar kan krijgen. De productie mag dus zeker strak genoemd worden en ondermijnt de stelling die sommigen lijken te verdedigen dat black metal moet ruisen als een vooroorlogse radio zonder ontvangst om sfeer op te roepen. Dit album ademt namelijk ook met een glasheldere productie een sfeer uit van desolatie, wanhoop en gitzwarte haat. Overigens staat er op de promo not final master ik vraag me echter af wat men nog aan het geluid wil verbeteren.
Sance is geen album om eens op te zetten tijdens een gezellig feestje of met een koud biertje in de tuin. Nee dit is een album dat je s nachts in een donkere kamer moet luisteren met hooguit enkele kaarsen aan om je geheel mee te laten voeren in de waanzin die de band muzikaal weet te verspreiden. Dit album sleurt je mee en laat je niet los. Dit is niet voor tere zielen. Ik kan blijven doorgaan over Sance, maar dit album is gewoon een meesterwerk, een gesamtkunstwerk dat vele concurrenten achter zich laat en al een van de duistere hoogtepunten van 2006 vormt.
Tracklist:
1. Ghastly Indoctrination
2. CataWomb
3. Requiem Grotesque
4. While They Sleep
5. To Harvest The Artefacts Of Mockery
6. Poltergeist
7. REvolution:Vanity
8. Incide
9. Shardfigures
10. Insomnia
