Ik heb wel eens de nodige kritiek geuit in de richting van melodieuze black metal. Liefhebbers zullen me dat vast niet in dank afgenomen hebben, maar zeg nou zelf, welke band is nu in de laatste jaren werkelijk een uitschieter geweest? Ik heb een hekel aan de platte producties, de brave gitaarlijntjes en de overdaad aan orkestrale keyboardgeluiden. Vaak is de zang het enige wat nog aan 'echte' black metal doet denken. Toegegeven, ik grijp misschien wel liever terug op de gevestigde namen of ik schuif sneller een cd in de lade van een rauwe keyboardloze black metal band. Tot nu toe, althans.

Eindelijk, ja, eindelijk is het dan weer eens zover! Een melodieuze black metal band die zeer positief mijn aandacht weet te trekken. Stiekem toch ook wel een beetje een gevestigde naam, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Wat is de nieuwe conceptplaat van Dark Fortress namelijk een allesomverblazende knaller geworden. Wat een fantastisch album. Ik had niet verwacht dit nog eens te kunnen zeggen over een band in dit genre, maar de superlatieven schieten weer eens ouderwets tekort.

Eidolon is inmiddels het vijfde album van deze Duitse band en elke keer hebben ze wel progressie gemaakt. De stap die band nu heeft genomen ten opzichte van het ook niet misselijke Séance is echter grandioos.
Deze nieuwe cd is namelijk een klapper van formaat. Een buitengewoon kwaadaardig werkstuk dat druipt van de haat. Daarnaast zou men Dark Fortress niet zijn als de nummers ook geen prachtige epische grandeur hebben meegekregen. Luister toch eens naar die productie, wanneer heeft Dark Fortress ooit zo loodzwaar geklonken? De nummers dan, wat een kwaliteit. Dat begint al bij het magistrale The Silver Gate. De band grijpt je bij de strot en je wordt pas losgelaten als de laatste zieke tonen van Antiversum wegsterven. Het hele album is een perfecte mix van alle Dark Fortress elementen. Spectaculaire riffs, bijzonder complexe passages en fabelachtige sfeermuziek. De synths zijn niet te dominant aanwezig en vullen de razende muziek perfect aan als een haast ethereale onderlaag.

De gedetailleerde atmosferische aanpak past perfect bij het tekstuele thema van het album. De band heeft namelijk een zeer interessante rode draad verwerkt in de teksten. Het handelt vooral over de mogelijkheden van uittreding en een begrip als astrale projectie. De negatieve sfeer op het album zorgt dan ook regelmatig voor een onbehaaglijk gevoel. Het gevoel dat je bekeken wordt. De intelligente spirituele thema's zijn werkelijk interessant om je eens in te verdiepen.

Speciale vermelding verdient absoluut ook de zang. Nieuwe zanger Morean presteert het om als een maniakale sadist voor de dag te komen. Het gekrijs gaat continu door merg en been en als je denkt dat het niet extremer kan, blaast dit heerschap je nog verder omver met vuige grunts. Alsof Morean al niet voor genoeg vocaal spektakel zorgt, zingt ook Celtic Frost zanger Tom Gabriel Fischer nog een paar lijntjes mee in Baphomet. De slagroom op de toch al gitzwarte taart.

De composities, de productie en de werkelijk weergaloze instrumentbeheersing, het is allemaal van zo'n hoog niveau dat een populaire black metal band als Dimmu Borgir wel mag gaan uitkijken. Hier is weer eens een album dat echt duivels klinkt, als een muzikale kerkenbrand. De enige reden waarom ik geen perfecte score uitdeel, is dat ik denk dat Dark Fortress het misschien nog wel beter kan dan dit. Tot die tijd kunnen we ons echter verliezen in deze schitterende mix van duistere schoonheid, smerige rauwheid en epische pracht. Nu al kandidaat voor de jaarlijst van 2008. Ik ben er stil van.

Tracklist
1. The Silver Gate
2. Cohorror
3. Baphomet
4. The Unflesh
5. Analepsy
6. Edge Of Night
7. No Longer Human
8. Catacrusis
9. Antiversum