Direct vanaf het filmische intro Bumgardner (vernoemd naar Bill Bumgardner, aan wie deze release is opgedragen, alsmede aan Adrian Guerra), dat je in een ongure en onheilspellende setting brengt, is het raak. Het is crushing doom zonder enige vorm van hoop wat je te verwerken hebt. Het kwintet uit Richmond (Virginia) schildert een pikzwarte en uitzichtloze situatie vol met interne conflicten. De sound is dieper en grimmiger dan op voorganger Paradise Gallows (2016). In A Waxen Sea, dat is de eerste reguliere track, combineren de Amerikanen logge sludge, doom, death metal en dissonante black.
Ondanks de term doom is er veel variatie in tempo. De Amerikanen zijn dan ook tegenstander van de term doom om hun muziek te omschrijven. Regelmatig gaat het tempo omhoog tot zelfs op blastsnelheid. Het krachtige en volle drumgeluid is natuurlijk en staat prominent in de mix. Nadrukkelijker zelfs dan op de voorganger. Dat pakt goed uit, want het drumspel van T.J. Childers geldt als smaakmaker en zet regelmatig de toon. De drummer is dan ook de voornaamste songwriter. Het basgeluid staat zachter afgesteld, maar de sludgy, Morbid Angel-achtige riffs hebben evenwel hun impact, zoals blijkt uit Citadel, dat uitstekende overgangen en een gitaarsolo bevat.
Elke track heeft een eigen karakter. Zo is Howling Lands tribal en ritualistisch, met cleane, Wovenhand-esque vocalen. Deze gaat over in het getokkel van het folky Stillness, het uitstekende rustpunt op het album, met gelaagde vocalen en slidegitaar, hoewel het tweede deel steviger is met heavy psych.
Veel variatie dus. De ene fase dreun je weg met zware post-metal la Neurosis of met funeral doom die raakvlakken heeft met Evoken (Blood On The Lupines), de andere bevat de dissonante complexiteit van Dodecahedron en Oranssi Pazuzu, zoals in het fantastische, ruim twaalf minuten durende The Atavists Meridian. Wat een innovatief drumwerk! Even later imponeert T.J. opnieuw. Dat gebeurt in het titelnummer, dat ook geweldig dissonant gitaarwerk bevat!
Sulphur English tekent de waanzin en misre van deze wereld. Het is een kwade, naargeestige en veelzijdige collectie songs die het beste in zijn geheel te beluisteren is. Een album dat duister is en daarom ook het beste in een donkere omgeving gedraaid kan worden. Bill en Adrian mogen beslist trots zijn op dit indrukwekkende werkstuk.
Tracklist:
1. Bumgardner
2. A Waxen Sea
3. Citadel
4. Howling Lands
5. Stillness
6. Observances Of The Path
7. The Atavists Meridian
8. Blood On The Lupines
9. Sulphur English
