Deze plaat is de eerste met brulboei Karsten Jger achter de microfoon. De voormalig frontman van Disbelief debuteert niet slecht. Zijn pittige grunts passen uitstekend bij de razende death metal van Morgoth. Met genoegen kotst, krijst en buldert hij de satanische teksten van zich af. Teksten die zo op het oog op het tweede plan staan, want veel soeps hoef je niet te verwachten. Laten we het erop houden dat God, Jezus en andere discipelen het ouderwets zwaar te verduren krijgen.
Ouderwets is ook de muziek, maar wel in de positieve zin van het woord. Morgoth verstaat de kunst van het songschrijven. Aan al te gekke fratsen doen ze niet. De meeste nummers zijn gebaseerd op een handvol donderriffs. Voor het begrip tempowisseling loopt het gezelschap gelukkig niet weg, zodat het niet zo'n saaie bedoening wordt zoals bij de huidige Obituary. Kwestie van smaak, maar dit smaakt mij een stuk beter dan de Amerikaanse grootmacht. De Duitsers kiezen namelijk bewust voor een wat scherpere sound. Geen zompige, drassige toestanden hier. In songs als House Of Blood en het boze Descent Into Hell komt de groep lekker fel uit de hoek. Alle muzikale invloeden van na 1995 zijn vakkundig uitgewist en ingewisseld met de herkenbare sound van klassieke platen als Cursed en Odium.
Tel daarbij op dat de band niet voor een geforceerd oubollige productie heeft gekozen. Alles knalt helder uit de speakers. Zodoende klinken ook de twee naargeestige instrumentale songs precies goed. Ungod is simpelweg een product dat af is. De hoes is mooi, het artwork in het boekje mag er zijn en de muziek is tot in de puntjes verzorgd. De originaliteitsprijs winnen ze er niet mee, maar die zin is tegenwoordig vaste prik in alle recensies. Morgoth is terug en overstijgt de typisch Duitse degelijkheid dubbeldik.
Tracklist:
1. House Of Blood
2. Voice Of Slumber
3. Snakestate
4. Black Enemy
5. Descent Into Hell
6. Ungod
7. Nemesis
8. God Is Evil
9. Traitor
10. Prison In Flesh
11. The Dark Sleep
