Voor Quintessence heeft Oystein ICS Vortex uitgenodigd, deze ICS is beter bekend als de 2e stem bij de nieuwere Dimmu Borgir albums. De heer Vortex heeft een hele cleane zang en dat bepaalt de sound van quintessence nogal. Na de albums; Borknagar, the olden domain en een in Nederland onuitgebracht album is quintessence dan ook een behoorlijke verandering. Zo waren de eerste 3 cds voornamelijk gekenmerkt door snelheid en grunt; quintessence is bij vlagen Mid-tempo en kent meer rustige volle zang met progressieve/power invloeden.
De cd bestaat uit 10 nummers die in totaal zon 42 minuten duren. Het eerste nummer: Rivalry of Phantoms begint direct sterk en pakkend met dubbele zang en goed geluid. Het is slechts een opwarmertje voor het 2e nummer; The presence is Ominous. Dit is zonder meer het beste van de gehele cd. Opnieuw een dubbele stem maar dit keer nog zuiverder en zeer melodieus. De stijl van dit nummer is door Borknagar nooit eerder vertoond en ik zou geen andere band kunnen bedenken die iets maakt wat hier op lijkt. De drums en de gitaren zijn snel en de keyboards goed aanwezig maar worden overklast door de briljante zang.
Het derde nummer begint met pure snelheid en klinkt als het oude Borknagar van de eerste cds. Er is een soort halve grunt-zang die de muziek nog meer kracht geeft. Nummer 4 (geschreven door Vortex) is te vergelijken met het 2e nummer. Cleane zang en een pakkende melodie. Het 5e nummer is er een die op ieder Borknagar album aanwezig is; een keyboard + drum solo waarbij de keyboards het meest dominant is. Goed stuk maar niet erg vernieuwend.
Nummer 6, Invincible, is een echt Borknagar nummer met de kenmerkende gitaren en keyboard stukken. In dit nummer zit wel een mooi intermezzo waarbij de drum volledig tot zijn recht komt.
In Icon dreams, het zevende nummer, is een soort van strijd tussen de 2 zangers te horen. Afwisselend nemen ze de muziek van elkaar over. Klinkt heel aardig.
Nummer 8, Genesis Torn, klinkt vertrouwd en kent een goed refrein. Hierna komt een zeer kort stukje muziek onder de titel Embers. Is een beetje nutteloos maar wel aangenaam. Embers luidt het laatste nummer in, getiteld Revolt.
Revolt begint rustig met een normale zang die nog niet eerder op het album te horen was (waarschijnlijk Oystein zelf die voor de verandering een niet grunt).
Het klinkt een beetje droevig en kent tot mijn grote verbazing een gitaarsolo.
Het nummer is langzaam en misschien wel iets te matig voor een dergelijke goede cd.
Na het beluisteren van de hele cd valt op te maken dat Borknagar ermee wil zeggen dat het voorbij is. Echter, hun nieuwste cd Empiricism is recent verschenen en ook dit album lijkt weer het laatste. Een aanrader voor liefhebbers van goede zang en (black-)metal invloeden. Een aanrader die bewijst dat Borknagar potentie heeft op vele fronten.
