Maar direct na hun doorbraak begonnen ze hun oermetal met die geweldige riffs te vermengen met gothic en new wave elementen zodat al een groot deel van het publiek afviel met Into The Pandemonium uit 1987. Daarna kwam de walgelijke plaat Cold Lake (het grote dieptepunt) uit en Vanity Nemesis kon de meubels niet meer redden, zodat bandleider Tom Gabriel Fisher de band in 1990 maar stopzette.
En nu, zestien jaar later, komt er plots een nieuw studioalbum uit waarop zanger/gitarist Thomas en bassist Martin Eric Ain al jaren lagen te broeden. En het is toch wel een merkwaardig werkje geworden dat in totaal zeventig minuten de aandacht van de luisteraar vraagt. Naast typische ouderwets klinkende Celtic Frost songs als Progeny, Ground en Domain Of Deacy die bestaan uit herhalende hypnotiserende riffs en zanglijnen, krijgen we ook heel wat afwijkende momenten voorgeschoteld. Zoals rustige sferische songs als A Dying God Coming Into Human Flesh en het door vrouwenzang opgefleurde Drown In Ashes. Maar vooral Domain Of Decay dat door Lacrimosa is benvloed en het onmenselijke gekerm in het Khanate-achtige Totengott zijn toch wel apart te noemen. En er wordt ook lekker mysterieus geindigd met het vijftien minuten durende Synagoga Satanae en het plechtige instrumentale Winter.
De sfeer is duister, de teksten handelen weer over de individuele mens die enkel in zich zelf zou moeten geloven en de productie van Peter Tgtgren is gelukkig heel transparant. Maar is Monotheist nu een heel goed album? Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Fascinerend dat wel.
Tracklist:
1. Progeny
2. Ground
3. A Dying God Coming Into Human Flesh
4. Drown In Ashes
5. Os Abysmi Vel Daath
6. Obscured
7. Domain Of Decay
8. Ain Elohim
Triptych:
9. Totengott
10. Synagoga Satanae
11. Winter (Requiem, Chapter Three: Finale
