Het onverzettelijke Crematory is al negenentwintig jaar bezig waar het naar eigen zeggen het beste in is: muziek maken en in jezelf blijven geloven, ongeacht wat de buitenwacht van je vindt. Een trouwe schare fans blijft de oosterburen steunen en volgen. Dat komt deze selecte groep op een ode te staan in de vorm van de openingstrack Unbroken.
Stilistisch is er wel het een en ander veranderd de laatste jaren, zo blijkt direct al uit deze openingstrack. Stampende industrial en extreme vocalen vormen de basis, terwijl in de beginjaren gothic overheerste. Die gothic is nog wel aanwezig op dit vijftiende album, zoals Awaits Me toont, waarin we voor het eerst de cleane vocalen van de nieuwe gitarist Connie "Connor" Andreszka (Cabal, Circle Of Pain, ex-Stormwarrior, ex-Mystic Prophecy) horen. Die zijn dik in orde. Connor is op zijn sterkst in de ballad Like A Tide en met zijn theatrale zang in het deels Devin Townsend-achtige Inside My Heart.
Of je wat met Crematory kunt of niet hangt veelal samen met de grunts van Felix Stass. Zijn extreme vocalen gaan gepaard met een nadrukkelijk accent. Ze passen het beste in de stevigere tracks als Unbroken, Behind The Fall en Abduction. Het is even wennen aan de wisselwerking tussen de mede-oprichter en Connor, zoals in Awaits Me, waarin de bijdragen van de twee niet lekker op elkaar aansluiten in het refrein, en in My Dreams Have Died. In het toepasselijk getitelde Voices is de wisselwerking juist prima. Elders is het veelal de nieuwe aanwinst die meermaals de show steelt, zoals in Rise And Fall, het zware en doomy The Kingdom en Broken Heroes. Je vraagt je zelfs af hoe het album zou klinken zonder het gebulder van Stass.
Een andere kracht van de band is Katrin Jllich. De toetseniste komt in veel tracks met melodien die lekker in het gehoor liggen en sfeervolle soundscapes. De wisselwerking tussen melodieus spel (Rise And Fall) en rauwe industrial of techno (Behind The Wall) draagt beslist bij aan de afwisseling. Als de toetseniste minder nadrukkelijk de vibe bepaalt, zoals in My Dreams Have Died, gaat een nummer eerder ongemerkt voorbij. Ook het swingende en bluesy I Am is een minder geslaagd experiment. De stevige tracks stampen lekker door, maar de meeste fans zullen de voorkeur geven aan het melodieuze werk.
Hoewel Unbroken geen slecht album is en Crematory blijft volharden in vernieuwing die kritiek met zich meebrengt, kan ook deze vijftiende full-length niet over de hele lengte imponeren. Dat komt omdat vijftien nummers gewoon t veel is. Een paar vullers vanaf halverwege de tracklist hadden ze beslist weggelaten. Er staan met Rise And Fall, Behind The Wall, Inside My Heart en Abduction ook hoogtepunten op, maar dat is te weinig voor een hoge eindscore.
Tracklist:
1. Unbroken
2. Awaits Me
3. Rise And Fall
4. Behind The Wall
5. The Kingdom
6. Inside My Heart
7. The Downfall
8. My Dreams Have Died
9. I Am
10. Broken Heroes
11. A Piece Of Time
12. Voices
13. Abduction
14. As Darkness Calls
15. Like The Tides
