Wellicht heb je de ophef over het nieuws rond Crematory de laatste weken meegekregen. Zo niet: de Duitse �gothic�metalband liet weten dat als de �luie� fans de releases niet zouden kopen, maar slechts zouden streamen, en als ze niet snel tickets voor de shows zouden kopen, dat dan de aankomende tour gecanceld zou worden. Of dat nieuws daadwerkelijk heeft geleid in de gewenste stijging van de verkoopcijfers is overigens niet bekend, maar de Duitsers verloten wel twee gastenlijstplekken voor elk concert voor de aankomende tour.

Oblivion is het veertiende studio-album van de productieve oosterburen. Hierop laat het gezelschap een mix van dansbare, melodieuze metal (Salvation, het met een gothic pianomelodie aangeklede Ghost Of The Past) en nummers die muzikaal wat meer inhoud hebben. In de laatste categorie vallen het van prima orkestraties voorziene Until The Dawn, het Dark Tranquillity-achtige Revenge Is Mine en het dynamische Stay With Me.

De tracks zijn voorzien van een gepolijste productie. Ze zijn doorgaans compact, rond een standaardstructuur opgebouwd en bevatten zowel de grunts van Gerhard �Felix� Stass als de cleane vocalen van gitarist Tosse Basler. Tosse klinkt overtuigender dan op het voorgaande album Monument (2016).

Ondanks dat Crematory te boek staat als gothicmetalband en dat op momenten nog wel te horen is (Ghost Of The Past, Revenge Is Mine, het deels van een elektronische beat voorziene Wrong Side en het relatief kalme Stay With Me) is het vooral melodieuze metal in een modern jasje wat de klok slaat. De compacte nummers liggen vrijwel allemaal direct lekker in het gehoor en het album luistert dan ook lekker weg, al kan het niveau van de eerste helft niet over de hele lengte vastgehouden worden.

De drum- en baspartijen zijn eenvoudig en vormen een solide basis. Het draait vooral om de zang en de keyboardmelodie�n. Ook het gitaarwerk staat in dienst daarvan. Dat staat minder prominent in de mix dan op Monument. Zo af en toe is er een solo of een leadpartij, maar vaak hoor je de ritmegitaarpartijen in een ondersteunende rol. In het zeer stevige For All Of Us hebben ze net wat meer spierkracht. Experimenten zijn er nauwelijks, of het moet de krautrock/EBM in Immortal en het titelnummer zijn. Zo ver als op Antiserum (2014) gaat het experimenteren echter niet.

Oblivion is een solide plaat die aanvankelijk minder wisselvallig is dan Monument (2016), maar de tweede helft van de tracklist biedt nauwelijks hoogtepunten. Drie nummers minder was beter geweest. Het is echter een release die bij vlagen al bij de eerste luisterbeurten tot tevredenheid stemt. Salvation, Until The Dawn, Revenge Is Mine behoren tot de aangenaamste tracks in jaren. Ze zijn niet vernieuwend, maar zitten goed in elkaar en bevatten memorabele melodie�n en refreinen.

Crematory zal met deze release dus beslist zieltjes winnen en deze stelt de fans beslist tevreden, maar het is geen baanbrekend album waardoor de verkopen omhoog zullen schieten. De tijd zal het zeggen of de carri�re net als dit album met Demon Inside als een nachtkaars uitgaat en of dit de laatste full-length is van de in 1991 in Mannheim opgerichte formatie, die vooral in eigen land zijn aanhang bedient met optredens en zelden in Nederland heeft gespeeld.

Tracklist:
1. Expectation
2. Salvation
3. Ghost Of The Past
4. Until The Dawn
5. Revenge Is Mine
6. Wrong Side
7. Stay With Me
8. For All Of Us
9. Immortal
10. Oblivion
11. Cemetary Stillness
12. Blessed
13. Demon Inside