Het album begint meteen goed. Gekrijs en een snelle drumbeat luiden opener Wolves Of Chaos in. Hoewel er ook midtemponummers op het album te vinden zijn, zoals Catharsis In Unison, blijft de sfeer van dreiging en woede goed gewaarborgd. Walid lijkt in een constante staat van woede en wanhoop te verkeren. Hij wisselt met zijn stem tussen lage deathmetalvocalen, schril blackmetalgekrijs en wanhopige uithalen. Ook Anthony weet goed te variren. De basis ligt duidelijk bij black metal. Maar voor solos die doen denken aan thrash metal, zoals in Sun Of The East, deinst hij niet terug. Daarnaast verweeft hij, net als op het vorige album, op subtiele wijze oosterse invloeden in zijn spel. In onder andere Memento Mori en Gardens Of Midas zijn deze invloeden goed te horen, zonder dat de blackmetalsound verloren gaat.
Linus heeft ook meegewerkt aan Damnatio Memoriae, maar voor Adrian is dit het eerste Kaoteonalbum waar hij op meespeelt. Ze nemen allebei een achtergrondpositie in, waardoor de spotlight meer op het gitaar- en zangwerk komt te liggen. Maar dat betekent niet dat de heren geen kwaliteit afleveren. Linus baspartijen liggen best diep begraven in de mix, maar leveren in bijvoorbeeld Memento Mori een mooie extra dimensie aan de muziek. Adrian bewijst met zijn drumwerk waarom hij voor de grotere bands in extreme metal drumt. Zonder moeite weet hij verwoestend snelle blackmetalpassages in te spelen, maar ook ritmische midtemponummers zoals Archeronta Movebo blijken geen probleem.
Kaoteon is een erg oprechte plaat. Het album druipt van de passie die de muzikanten voor de muziek hebben. Walid lijkt elke vorm van woede, wanhoop en negativiteit van zich af te krijsen. De nummers hebben allemaal een eigen sound en weten je aandacht er goed bij te houden. Fans van een stevige bak herrie waar een goede dosis afwisseling en complexiteit in zit, doen er goed aan deze plaat eens op te zetten.
Tracklist:
1. Wolves Of Choas
2. Sun Of The East
3. Broken
4. Memento Mori
5. Catharsis In Unison
6. Gardens Of Midas
7. Archeronta Movebo