Oude liefde roest niet. De oudere lezers herinneren zich ongetwijfeld het debuut van deze Finse cello-metallers en zullen beamen dat dat toch wel altijd is bijgebleven. We schrijven het jaar 1996. Apocalyptica verrast de metalwereld met Plays Metallica By Four Cellos. Melodieus, klassiek, maar toch bruut genoeg om met trots over te praten met andere metalheads.
De klassiek geschoolde snarenfreaks hebben echter meer in hun mars dan een paar Metallica-covers op een cello naspelen. En dat bleek een gouden greep. Ze gingen op verkenningstocht langs het snijvlak van metal en cello. Wat begon als een grap, werd steeds serieuzer, maar er was geen template voor metal met cello. Geen voorbeelden van hoe je dat moet doen. Hoe bereiken we de rest van de wereld? Moeten we meer richting pop? Moeten we grote rockzangers inhuren? Moeten we de grote festivals af, of juist meer in de underground blijven? Moeten we niet gewoon verder met een drummer?
Fast forward naar 2020. Apocalyptica is intussen uitgegroeid tot een band van wereldformaat. Hoewel reputatie notoir achter de feiten aanloopt, hebben de Finnen zich gelukkig ontworsteld aan het imago van gimmick-coverbandje. Ook bleek de keuze voor een drummer een gouden greep. Hoewel het even duurde om zijn precieze rol vorm te geven en de diehard fans van het eerste uur te overtuigen, is Mikko Sirn tegenwoordig niet meer weg te denken. Over naar Cell-0.
Met een slecht excuus voor een winter als die van 2019/20 moet er toch iemand de kou en melancholie door de donkere dagen jagen. Laat dat maar aan Apocalyptica over. De heren nemen zelfverzekerd het heft in handen en trappen af met het ruim zes minuten durende cinematische intro Ashes Of The Modern World. Daarna is het all-out war met het titelnummer van deze plaat, Cell-0. Geen soft gedoe, geen gelul, gas op de plank en beuken. Wat een nummer. Het is de heren menens.
In een interview drukt Perttu Kivilaakso ons op het hart dat 'human ignorance should be treated as a deadly sin'. Many of the songs on Cell-0 refer to the blindness and greed of humanity.' Een boude uitspraak van de doorgaans toch aimabele Finnen. Daar is geen letter Chinees aan. En zo is eigenlijk ook het album. In your face. Geen compromissen, geen knieval voor commercile ambities, maar een band die op de top van zijn kunnen presteert en alles uit de kast haalt.
De flirts met popmuziek worden op Cell-0 dan ook volledig achterwege gelaten. Het heeft de cellometallers in het verleden absoluut geen windeieren gelegd, maar dat hebben ze tegenwoordig echt niet meer nodig. Wat een geruststelling! De stoere noordelingen keren dus terug naar de roots, maar dan wel met de lessons learned op zak. 'Echte metal' met krachtige, technisch onderlegde composities waar menig band nog wat van kan leren. Het is alsof klassieke iconen als Mahler, Shostakovich, Prokofiev en Stravinsky composities voor Gojira hebben geschreven. Fantastisch!
En dan die productie. Je kunt nog zo'n fantastisch album maken, maar als het klinkt naar stront, wordt het niks. Ook op dat gebied is alles uit de kast gehaald. Producer en engineer Andrew Scheps, die we onder andere kennen van zijn werk voor Red Hot Chili Peppers, Lana Del Rey, Metallica en Black Sabbath, weet natuurlijk wel van wanten. En dat is hier niet anders. Het album klinkt kraakhelder, loepzuiver en niet t metal, maar ook zeker niet t pop.
En zo is dit album een samenkomst van alles wat deze band zo goed maakt. Ik raak er niet haast over uitgepraat; er valt nog van alles over dit album te vertellen. Maar ik hou niet van boeken schrijven en eigenlijk moet u het maar gewoon zelf gaan beluisteren.
De band heeft zijn plek gevonden. Zijn eigen niche gecreerd en is uitgegroeid tot een van de toppers in de metalwereld. De heren weten waar hun kwaliteiten liggen en waar ze goed in zijn. Alle kennis en ervaring van de laatste decennia komen samen op Cell-0. Dit is beslist jaarlijstmateriaal. Mooi, zo vroeg in het jaar. Chapeau gentlemen!
Tracklist:
1. Ashes Of The Modern World
2. Cell-0
3. Rise
4. En Route To Mayhem
5. Call My Name
6. Fire & Ice
7. Scream For The Silent
8. Catharsis
9. Beyond The Stars
