Soloprojecten zijn niet eerlijk verdeeld. Je komt ze veel tegen in genres als black metal en prog, maar daarbuiten zijn de muziekvirtuozen dan wel veredelde zolderkamerprojecten schaars. Caynug doet een gooi naar de prijzen in (onder andere) de djent-hoek. Met wisselend succes.
Dat is ook niet zo gek. Wat u ook van het genre vindt, het genre werd vormgegeven door technisch onderlegde topmuzikanten. Je moet wel van uitzonderlijke klasse zijn, wil je dat op alle instrumenten ook maar enigszins benaderen. Laat staan als je daar ook nog eens alles eromheen zelf wilt regelen. Maar goed, niet geschoten is altijd mis. En ach, als je er plezier in hebt, waarom zou je niet?
Caynug is het alter ego van Dominik Kowalczyk uit Mannheim. Het is zijn uitlaatklep om persoonlijke frustraties te kanaliseren en om zijn creativiteit tot uiting te brengen. Dat is een flinke klus. Hij doet namelijk alles. Componeren, spelen, opnemen, produceren, you name it. Dat op zich verdient een compliment. Voor het gemak tellen we dan de gastbijdragen van Svilen Viktorov in The Pillars en Jan Dewald in Crave For New Colours niet mee. O ja, het artwork heeft hij ook nog uitbesteed. Dat wordt verzorgd door Erik Kirchner, die u wellicht kent van het artwork van onder andere Humanity's Last Breath.
Als je zoveel zelf wilt doen, leidt dat niet altijd tot een topprestatie. De overgangen zijn soms wat kunstmatig. De integratie van genres die wat verder van het centrale idee vandaan liggen (rap, ambient, nu-metal), laat hier en daar te wensen over. De vocalen (met name clean) zijn niet zijn sterkste kant. Ook niet als hij daar een digitale draai aan geeft. De digitale drums klinken verjaard. Maar al met al is het zo slecht nog niet.
Als we even niet op die zaken letten, biedt deze plaat wel potentie. Er zijn namelijk genoeg aanknopingspunten om op voort te borduren. Sommige riffs en ideen zijn erg vermakelijk of zelfs ronduit goed. Ingredinten waar je absoluut wat mee kunt. Sterker nog, waar meer uit te halen valt. Hoewel het niveau een beetje schommelt, is het nergens echt slecht. Dat alleen al biedt perspectief.
Maar de vraag is: Hoe nu verder? Dominik heeft ongetwijfeld veel geleerd tijdens het maken van deze plaat, maar hij is er nog niet. Ik vrees dat hij op bepaalde vlakken concessies zal moeten doen. Je kunt nou eenmaal niet op alle vlakken uitblinken. En dan is de vraag wat het doel van het project is. Is het slechts een uitlaatklep, of wil hij er echt iets mee bereiken? Dat zal hij zelf in overweging moeten nemen. Al met al is Mental Junkyard een interessante plaat met veel mogelijkheden, maar Dominik moet zelf de knoop doorhakken.
Tracklist
1. Outlive The Bruises
2. I Wish I Still Knew You
3. Mental Junkyard
4. Disturbing World
5. The Pillars
6. The Pillars Pt. 2
7. Crave For New Colours
8. Intermission
9. Stay Sane
10. Not In Vain
11. Aching Slumber
12. Meet With Triumph And Disaster
13. Let Me Burn
14. Time Flies Shit Stays
15. Prodigous Umbrage
16. Spiral
