Ik zag op jouw Instagram-account een filmpje van Def Leppard-frontman Joe Elliot, waarin hij het nieuwe album met smart aanraadt.
Hij is een goede vriend van mij. Wat ik het meest aan hem bewonder, is zijn eerlijkheid. Vrienden krijgen het te horen als hij iets niet goed vindt. Maar het nieuwe Black Star Riders-album krijgt zijn goedkeuring. Dat wil hij dan graag voor ons aan de wereld verkondigen.
Volgens Joe is Another State Of Grace het beste album tot nu toe. Ik heb gelezen dat jij daar net zo over denkt. Waarom is deze beter dan de voorgaande drie?
Vooropgesteld ben ik trots op al onze platen. Het is natuurlijk een clich om te zeggen dat de laatste de beste is. Bands zeggen dat meestal om hun nieuwste werk te promoten. In ons geval heeft het te maken met de nieuwe line-up. Gitarist Damon Johnson en drummer Jimmy DeGrasso zijn er niet meer bij. Ik wil ze niet afvallen, maar de muzikanten die voor hen in de plaats zijn gekomen, passen ontzettend goed bij Black Star Riders. Met Christian Martucci op gitaar en Chad Szeliga op drums is de band sterker dan ooit.
Al dertig jaar mag ik mijzelf gelukkig prijzen met het feit dat ik met muziek bezig mag zijn. Het maken van Another State Of Grace is een van de beste ervaringen die ik heb gehad in de studio. De sfeer was uitstekend, iedereen had een glimlach op zijn gezicht en niemand had wat kwaads te zeggen. En dat hoor je terug op de nieuwe cd.
Jij en Damon zijn hoofdverantwoordelijk voor al het materiaal op de eerste drie albums. Ik maakte me een beetje zorgen of Another State Of Grace ook zo goed zou uitpakken zonder hem.
De meeste songs beginnen bij mij. Ik schrijf de teksten, melodien en verzin hier en daar een gitaarriff. Samen met Damon maakte ik dan het nummer af. Deze keer heb ik dezelfde werkwijze toegepast, maar ben dan naar Christian of Scott gegaan voor input. Christian en ik hebben dezelfde muzikale achtergrond en smaak. Dit keer heb ik ook nog eens vier nummers helemaal in mijn eentje afgemaakt. Christian speelt ook in Stone Sour en was op dat moment nog niet beschikbaar vanwege tourverplichtingen met die band.
Wij waren dus niet zo bezorgd over het eindresultaat, aangezien Damon en ik nooit evenveel schreven aan een nummer. Als songwriter ben ik aardig zelfverzekerd. Misschien ben ik niet de beste zanger of gitarist, maar ik weet hoe ik een goed nummer moet schrijven. Aangezien ik in Black Star Riders omringd ben met geweldige gitaristen, maak ik graag gebruik van hun vaardigheden. Daarom vind ik het bandgevoel in Black Star Riders zo fijn. Ik maak ook soloalbums met alleen mijn eigen muziek. Maar in een bandsituatie houd ik ervan om input te krijgen waar ikzelf nooit op zou zijn gekomen.
De andere gitarist in de band is natuurlijk Scott Gorham, groot geworden bij Thin Lizzy. Was zijn aandeel dit keer ook groter?
Scott heeft zelfs een haast volledig nummer aangeleverd. Het gaat om Underneath The Afterglow. Het nummer is samen met zijn neef geschreven. Hij liet het me horen en vroeg wat ik ervan vond. Mijn reactie? Niks meer aan veranderen! Het is dan ook precies zo opgenomen zoals het op de demo stond. Ik hoefde alleen nog maar de zanglijnen en tekst te verzinnen. Scott komt niet vaak met ideen. Maar altijd zijn ze geweldig, zoals de gitaarriff in Tonight The Moonlight Let Me Down.
Ondanks dat Damon Johnson Black Star Riders heeft verlaten, heeft hij afgelopen zomer aan jouw zijde gestaan als gitarist in Thin Lizzy. Alles is dus nog gewoon koek en ei tussen jullie?
Oh ja, hij is een van mijn beste vrienden. Hij verliet de band onder de meest vriendelijke omstandigheden. Damon gaf ons de tijd om zijn vervanger te vinden en is in dit opzicht een echte heer. Wij begrijpen dan ook volkomen dat hij meer tijd aan zijn familie wilde besteden, maar ook aan zijn solocarrire. In een band ben je onderdeel van een team. Als er een tournee van zeven weken in Europa aan zit te komen, dan ben je verplicht om mee te gaan. Damon had daar steeds meer moeite mee. Nu kan hij zelf bepalen wanneer hij op het podium staat. Aangezien we met Thin Lizzy maar een paar shows per jaar doen, is dat iets wat Damon er nog wel bij kan doen.
Zijn vervanger Christian Martucci kennen we dus van Stone Sour. Blijft hij ook bij die band betrokken?
Ja. Stone Sour is momenteel niet actief aangezien zanger Corey Taylor de komende paar jaar druk is met Slipknot. Het is geen probleem dat Christian zowel in Black Star Riders als Stone Sour zit, want tegenwoordig zitten veel muzikanten bij twee bands. Dat is hoe de muziekindustrie vandaag de dag in elkaar steekt. Touren is nu de grootste bron van inkomsten voor een muzikant. Uiteraard is het wel fijn dat Stone Sour een pauze heeft ingelast, zodat wij voorlopig gebruik kunnen maken van Christian. Of Stone Sour in de toekomst nieuwe muziek gaat uitbrengen, weet ik natuurlijk niet. Mocht dat het geval zijn, dan ga ik me wel vermaken met een nieuw soloalbum. Bovendien kan ik de tijd ook gebruiken voor het schrijven van het volgende Black Star Riders-album.
Je bent dus bereid om Black Star Riders in de ijskast te zetten, zodat Christian met Stone Sour kan gaan touren?
Onze tourcyclus zal hoogstwaarschijnlijk duren tot in 2021. Daarna nemen we sowieso een pauze en gaan we ons focussen op nieuwe muziek.
Sinds het debuut All Hell Breaks Loose is verschenen in 2013, heeft Black Star Riders al vier albums op zijn naam. Vanwaar dit hoge werktempo?
We willen graag bezig blijven. Het is niets voor ons om vijf jaar van het toneel te verdwijnen om te werken aan nieuw materiaal. We worden natuurlijk ook allemaal een dagje ouder. De tijd is niet aan onze zijde. En we hebben gewoon plezier in wat we doen. We zien dus geen reden om het langzaamaan te doen. We proberen altijd om de twee jaar met nieuw plaatwerk te komen en dat is ons tot nu toe gelukt.
Daarnaast neem ik mijn bestaan als muzikant niet voor lief en behandel het als een normale baan. Als ik thuis ben, breng ik mijn kinderen naar school, ga wat sporten en ga daarna aan de slag om nummers te schrijven. Ook als ik me niet genspireerd voel, zet ik mezelf ertoe dat ik bezig ben met muziek tot het tijd is om de kinderen weer van school te halen. Dit doe ik vijf dagen per week. Ook al heb ik niks interessants geschreven, dan ben ik in ieder geval bezig geweest met zingen en gitaarspelen.
Het meest spraakmakende nummer van Another State Of Grace is Why Do You Love Your Guns?, dat je hebt geschreven na de zoveelste schietpartij op een Amerikaanse school.
Het is een van de meest persoonlijke nummers van mij, omdat ik zelf kinderen heb. Door de bewaking op school is het net alsof je je kinderen afzet bij een gevangenis. Een school moet een prettige omgeving zijn, maar vanwege het gevaar voor schietpartijen in de VS is het noodzakelijk dat er bewaking aanwezig is. Het is triest dat het zover heeft moeten komen. En er zijn natuurlijk overal dodelijke schietpartijen, zoals laatst in Texas, waar een automobilist zeven mensen heeft doodgeschoten. Ondertussen doet de politiek niets.
De aanleiding van Why Do You Love Your Guns? is de schietpartij in 2012 op de basisschool in Sandy Hook, waar twintig kinderen werden neergeschoten. Ik kan er met mijn verstand niet bij dat die vreselijke situatie niet heeft geleid tot strengere wapenwetten. En dat komt door de wapenlobby van de NRA, die geld toestopt aan president Donald Trump en andere Republikeinen. Het is misselijkmakend.
Democraat Barack Obama kon als president ook niks veranderen.
Het is ontzettend ingewikkeld om door alle kanalen van het Amerikaanse congres te komen om iets voor elkaar te krijgen. Obama wilde graag iets veranderen, maar zijn initiatieven werden steeds tegengehouden. Als president vond ik hem geweldig, maar wat betreft wapenwetten zat hij met handen en voeten vastgebonden.
Tegenwoordig is het helemaal vreselijk met de onbenul die we nu in het Witte Huis hebben. Het gaat mij niet eens om zijn politieke voorkeur, want het is gewoon geen goede man. Trump is een racist, een homofoob en praat ongelofelijk slecht over vrouwen. Ik moet aan mijn kinderen vertellen dat het niet normaal is dat een president zich zo gedraagt. Als ze vragen hoe het dan kan dat zon persoon president kan worden, moet ik ze het antwoord schuldig blijven.
Krijg je ook reacties van Amerikaanse fans die fervent wapenbezitters zijn?
Dat is nog niet gebeurd. Ik wil ook niet zeggen dat alle wapens verboden moeten worden in de Verenigde Staten. Wel moeten er strengere achtergrondchecks worden gedaan. Er moet beter worden gekeken of bepaalde personen wel geschikt zijn om een wapen te bezitten. Voor een rijbewijs moet je heel wat testen doorstaan. Zo moet dat ook zijn als je een wapen wilt gaan kopen. Daarnaast heb ik geen problemen met handpistolen voor zelfverdediging, maar automatische wapens moeten verboden worden. Die heb je als normale staatsburger echt niet nodig.
Zijn er meer songs op Another State Of Grace die vertellen over jouw sombere wereldbeeld?
In The Shadow Of The Warmachine en Soldier In The Ghetto gaan over de normale, hardwerkende burger. Vooral hier in de Verenigde Staten heeft de gemiddelde bewoner weinig kans op een normaal bestaan, bijvoorbeeld door het ontbreken van een gratis zorgverzekering. Je betaalt keurig je rekeningen en belastingen, maar als je kind ziek is, kun je nergens terecht. Bovendien kan de gemiddelde Amerikaan zijn of haar kinderen niet laten studeren omdat de scholen ontzettend duur zijn. Het is fucked!
Desondanks straalt het album toch een positieve sfeer uit.
Ik klink inderdaad negatief, maar van nature ben ik een optimistisch persoon. Er zijn genoeg goede mensen die de wereld een stuk beter willen maken. Misschien ben ik naef, maar ik weet zeker dat we als mensheid nog lang niet verloren zijn en het tij kunnen keren. Maar ik wil niet de betweter uithangen en vertellen hoe het allemaal moet. Het moet soms alleen van mijn hart hoe ik over bepaalde zaken denk. De oorsprong van onze muziek is echter rock-n-roll en onze fans moeten gewoon uit hun dak kunnen gaan tijdens onze optredens. Niemand moet terneergeslagen zijn na een show van ons.
In 2017 zag ik Black Star Riders in Gebr. de Nobel in Leiden. Ondanks dat er weinig volk op afkwam, werd er toch een zeer professionele show gegeven.
Wij hebben de mentaliteit dat er altijd geleverd moet worden. Of we nu voor vijftig of vijfduizend mensen spelen, iedereen krijgt dezelfde show te zien. Optreden is altijd een genot. Iedereen die erbij was in Leiden heeft betaald, dus ze verdienen dan gewoon een optimale show van ons. Iedereen in de band heeft in het verleden succes gehad met andere bands, maar dat betekent niet dat we ons opeens te goed voelen als er weinig publiek is. We voelen ons juist vereerd dat er mensen zijn die genteresseerd zijn in Black Star Riders.
Tijdens dat optreden speelden jullie ook voor het eerst hoofdzakelijk songs van Black Star Riders, waar voorheen de helft van de set nog bestond uit Thin Lizzy-klassiekers.
Nu we vier albums op zak hebben, moet men inmiddels wel doorhebben dat wij niet Thin Lizzy, maar Black Star Riders zijn. Het zijn twee verschillende bands. We speelden vooral Thin Lizzy-songs omdat we nog niet genoeg eigen nummers hadden. Sinds The Killer Instinct uit 2015 konden we steeds meer putten uit ons eigen werk. Uiteindelijk is Scott Gorham de enige echte link met Thin Lizzy, als oud-gitarist van die band. Uiteraard speel ik die oude nummers graag, maar we kunnen inmiddels kiezen uit ruim veertig Black Star Riders-songs die kwalitatief sterk genoeg zijn. Wij worden geadverteerd als Black Star Riders en dus krijg je die band te zien.
