Het jaar 2014 bracht veel goede releases voort van relatief minder bekende acts. Ook Sweven van Morbus Chron valt in die categorie en mag derhalve niet onbesproken blijven op deze site. Het tweede album van deze progressieve metalformatie belandde in veel jaarlijsten en het wordt tijd dat mensen die de opvolger van Sleepers In The Rift nog niet kennen, deze eens aan een flink aantal luisterbeurten gaan onderwerpen.
Want dat heeft de plaat nodig. Het werk wijkt zoveel af van de metalstandaard, dat je er even aan moet wennen. Als je bekend bent met The Formulas Of Death van Tribulation (2013) en het zelfgetitelde album van Necrovation (2012) weet je wat je ongeveer te wachten staat: een afwisseling van atmosferische passages, doom, clean getokkel en stevigere deathmetalsecties. Met Sweven weet je nooit wat er gaat gebeuren en juist die constante spanning zorgt ervoor dat je aandacht er goed bij blijft.
Het begint al direct dreigend met het instrumentale, atmosferische intro Berceuse dat bijna naadloos overgaat in Chains. Deze eerste volledige track begint ook nog rustig, maar verandert al snel in een ontdekkingsreis van veel tempowisselingen en niet-alledaagse riffs (met weinig distortion) die qua stijl zowel thrash-, death-, progrock- als NWOBHM-elementen bevatten. De onorthodoxe loopjes volgen elkaar in relatief snel tempo op en gaan gepaard met een ritmesectie, waarbij de bassist nauwelijks hoorbaar is, maar de drummer ingewikkelde en gevarieerde patronen voorschotelt.
Ook de songstructuren zijn onconventioneel. Juist als je denkt dat een bepaald nummer voorbij is, volgt er nog een extra deel. Enerzijds kan dat fragmentarisch overkomen, maar wie het album in het geheel beluistert (hetgeen aan te raden is), zal zich aan deze manier van songwriting absoluut niet storen.
Alles staat namelijk in het teken van het vasthouden van de claustrofobische en morbide sfeer die de plaat uitademt. Dat komt mede door de bijdrage van zanger Robert Andersson, wiens vocalen af en toe aan die van Chuck Schuldiner (Death) doen denken (ten tijde van de eerste platen). Zijn ziekelijke, holle en verstikkende vocalen vol reverb dragen bij aan het kille, rondspokende karakter. Hoewel de vocalen niet vaak aanwezig zijn en er drie instrumentale tracks op het album staan, zijn ze wel belangrijk voor het creëren van de angst en onheilspellendheid.
Sweven is een dwars, eigenzinnig, boeiend en sfeervol album. Ondanks de uitschieters in de vorm van Towards A Dark Sky, Ripening Life en Terminus is de plaat toch het beste in zijn geheel te beluisteren. Het is als een reis naar een onbekende bestemming. Laat je verwonderen door de bijzondere combinaties aan ritmes en riffs die de Zweden aan de dag leggen. Veel luisterplezier!
Tracklist:
1. Berceuse
2. Chains
3. Towards A Dark Sky
4. Aurora In The Offing
5. It Stretches In The Hollow
6. Ripening Life
7. The Perennial Link
8. Solace
9. Beyond Life's Sealed Abode
10. Terminus
