Het is bijna zes jaar geleden dat we ons voor het laatst konden verblijden met nieuw werk van sludgemetalgroep Minsk. Waarom het zo lang geduurd heeft voordat de vierde studioplaat er kwam, is onduidelijk. Wel is duidelijk dat er flinke personeelswijzigingen doorgevoerd zijn bij de groep uit Peoria, Illinois. Sinds With Echoes In The Movement Of Stone uit 2009 hebben Aaron Austin, Zachary Livingston en Kevin Rendleman de band versterkt. Timothy Mead en Christopher Bennett blijven als enige originele leden over. De nieuwe plaat is net zoals de vorige twee albums uitgebracht via Relapse. Minsk omschrijft zijn eigen muziek als psychedelische metal, maar de term atmosferische sludge dekt de lading ook goed.
Voor de mensen die niet bekend zijn met Minsk wacht een pittige opgave met deze nieuwe release. Het is namelijk nogal wat, waarmee Minsk de luisteraar opzadelt. Nou hielden de Amerikanen toch al van uitgestrekte, opbouwende songs. Op The Crash & The Draw gaat de totale speeltijd in elf tracks bijna over de tachtig minuten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een ruime hoeveelheid luisterbeurten overheen moet gaan, voordat de composities zich openbaren. Dit vergt nogal wat geduld. Zo klokt de opener To The Iniate al meteen ruim boven de twaalf minuten. Minsk neemt hier met succes de tijd om de gewenste sfeer neer te zetten, waarbij er veel gebruik gemaakt wordt van synths en ambient-achtige geluidseffecten. Vervolgens wordt ineens furieus het tempo omhoog geschroefd en is er de geruststelling dat de mannen niets van hun felheid verloren hebben. Een mooi, opbouwend Minsk-nummer zoals we dat graag horen.
Een naam als Neurosis valt normaal gesproken al snel bij de bespreking van een sludge-album. Ook bij Minsk liggen vergelijkingen met de iconen uit Oakland voor de hand. Op The Crash & The Draw zijn het vooral de rauwe, directe tracks als Within And Without en To The Garish Remembrance Of Failure die doen denken aan Scott Kelly en zijn kompanen. Minsk pakt het met het vierluik Onward Procession nog grootser aan dan de openingtrack. Verdeeld over eenentwintig minuten wordt er toegewerkt naar het hoogtepunt: Onward Procession IV: Return, The Heir. In de tussentijd heeft de band dan al uitstapjes gemaakt naar doom, black, avant-garde en post-rock. De positie halverwege het album is wat vreemd, maar aan de andere kant ook gewaagd, zoals ook de composities van Minsk. Rustmomenten zijn het instrumentale Conjunction en het met grotendeels cleane vocalen gevulde The Way Is Through. Afsluiter When The Walls Fell is misschien wel de beste track van het album, waarbij de cleane en bulderende zang elkaar mooi aanvullen.
Het zal voor menigeen een flinke opgave zijn om dit album in n keer uit te moeten zitten. De muziek van Minsk leent zich echter niet voor het luisteren van losse nummers. The Crash & The Draw moet als geheel worden beluisterd en dan is tachtig minuten eigenlijk te veel voor een enkele plaat. Toch valt er simpelweg geen nummer te schrappen en blijft het kwalitatief sterk tot het einde. Dit zal zeker niet voor iedereen weggelegd zijn, maar wie dit een kans geeft, heeft meteen een kanshebber voor de beste sludgeplaat uit 2015 te pakken. Zo zie je maar, de aanhouder wint.
Tracklist:1. To The Initiate
2. Within And Without
3. Onward Procession I. These Longest Of Days
4. Onward Procession II. The Soil Calls
5. Onward Procession III. The Blue Hour
6. Onward Procession IV. Return, The Heir
7. Conjunction
8. The Way Is Through
9. To You There Is No End
10. To The Garish Remembrance Of Failure
11. When The Walls Fell
