In 1992 bracht de New Yorkse grindformatie Brutal Truth een geniaal album uit: Extreme Conditions Demand Extreme Responses. Dit album staat zeer hoog in mijn grindcore-top-10-aller-tijden. Je kunt dus wel stellen dat Brutal Truth ��n van mijn favoriete bands is. Groot was dan ook mijn blijdschap, toen na het uiteenvallen van de band in 1999, de heren in 2009 weer met een album op de proppen kwamen: Evolution Through Revolution. Gezien de tijd die er verstreken was sinds de break up, bleek dit album nog behoorlijk eigentijds te klinken. De heren van Brutal Truth waren misschien wel wat grijzer, maar zeker niet ingeslapen!

Inmiddels zijn we alweer twee jaar verder, en End Time is een feit. En wat voor een feit� Daar waar Evolution Through Revolution nog leunde op gestructureerde chaos, hebben de heren op End Time de structuur volledig laten varen. De nieuwste telg van Brutal Truth beukt als een dolle hond in een bak vol piepkuikens: van de hak op de tak, barstensvol breaks, tempowisselingen, gepiep en feedback. Dat gepiep kan je echter behoorlijk letterlijk nemen. Over de gehele plaat zijn constante piepjes en jengels van gitaren te horen.

Daarmee komen we ook meteen bij het enige grote minpunt van deze cd. Ondanks dat het muzikaal gezien een grandioze plaat is, waarbij vakmanschap en liefde voor de muziek overduidelijk te horen zijn, is het grote manco aan End Time het feit dat hij simpelweg niet aangenaam is om naar te luisteren. De ongestructureerde chaos die Brutal Truth cre�ert, gecombineerd met het constante gepiep maakt het geheel een beetje een straf om naar te luisteren. Zeker als je dan ook de bewust slordige productie daarbij in ogenschouw neemt.

Na een aantal luisterbeurten blijkt de chaos uiteraard veel minder ongestructureerd te zijn als het in eerste instantie scheen. Invloeden van bands als Discordance Axis, Painkiller en Naked City steken een beetje de kop op, maar de piepjes blijven irriteren. Het instrumentale slotstuk van de cd, Control Room is de culminatie van deze chaos, en bijna een statement te noemen: het lijkt een vijftien minuten durende grindcore-jamsessie. Wat Brutal Truth hier laat horen is verre van standaard grindcore. Het is vernieuwend en verfrissend. Jammer alleen dat ik de cd waarschijnlijk zelden zal draaien. Zonder twijfel petje af voor het risico dat de heren hebben genomen.

Tracklist:
1. Malice
2. Simple Math
3. End Time
4. Fuck Cancer
5. Celebratory Gunfire
6. Small Talk
7. .58 Caliber
8. Swift And Violent (Swift Version)
9. Crawling Man Blues
10. Lottery
11. Warm Embrace Of Poverty
12. Old World Order
13. Butcher
14. Killing Planet Earth
15. Gut-Check
16. All Work And No Play
17. Addicted
18. Sweet Dreams
19. Eco Friendly Discharge
20. Twenty Bag
21. Trash
22. Drink Up
23. Control Room