Op naar de eerste indruk van het album. Zoals gewoonlijk springt het riffende vakwerk van Loomis direct naar voren. De drie eerste nummers zijn stevig en solide. Your Poison Throne laat meer diversiteit zien dan The Termination Proclamation, maar heeft merkwaardige gangvocals in de vorm van het herhaaldelijke ‘rise, rise’. Misschien komt dit live beter tot zijn recht. Moonrise is erg funky en heeft een stevige groove vergezeld van melodieuze leads. Een karakteristiek Nevermore nummer, dat aan wat ouder werk doet denken.
Het indrukwekkendste nummer op het album is ongetwijfeld And The Maiden Spoke. Warrel Dane kondigde het op Blabbermouth.net al aan: “It is going to blow your minds; it's twisted, progressive lunatic fringe riffing with vicious hooklines”. Het is een psychedelisch nummer met een donkere, King Diamond achtige tekst. De klasse van Nevermore uit zich in het unieke samenspel tussen het stuwende riff- en drumwerk en de dromerige sfeer. Zo is het niet in te schatten of het nou een rustig of zwaar nummer is. Heftig is het zeker.
Na dit festijn volgen er twee serenere nummers. Emptiness Unobstructed is een toegankelijk nummer dat in de stijl past van Dane’s soloalbum: Praises To The Warmachine. Helaas vind ik daarom de zanglijnen wel enigszins week. The Blue Marble And The New Soul revancheert hierop gezien het een typische Nevermore ballad is met een gewichtige en zwaarmoedige sfeer. Net als bij de eerste drie nummers, heeft Jeff Loomis op Without Morals opnieuw voor een minder complexe en experimentele aanpak gekozen. Er zit weer een solide groove in de riffs en de zang krijgt alle ruimte, maar het nummer mist wat. Dit geldt ook voor het gothic-getinte The Day You Built The Wall: een monotoon nummer met een mooi maar kort refrein.
In She Comes In Colors wordt de draad weer opgepakt. Het begint als een klassieke ballad met een gepaste solo, waarna het uitgroeit tot een venijnig nummer met beukende riffs, in de stijl van Sanctuary nota bene! Deze voorganger van Nevermore is trouwens weer actief, met een tour en een nieuw album in de pijpleiding. Het titelnummer is een waardige hekkensluiter van het album. Het is een razend nummer dat zo op This Godless Endeavour had kunnen staan. Het lijkt bij aanvang alleen wel erg veel op een Arch Enemy nummer, maar dat mag de pret niet drukken.
Het moge duidelijk zijn dat niet alle verwachtingen uitgekomen zijn. De extremiteit en het experimentele gehalte van voorgaande albums wordt op één uitzondering na niet overtroffen. Ook mis ik de geflipte en getergde zang van Warrel Dane. Sinds zijn soloalbum is hij rustiger en minder opvallend gaan zingen, waardoor de zanglijnen minder memorabel zijn dan op het fenomenale Dead Heart in a Dead World of Dreaming Neon Black. Nevermore heeft dus ietwat aan kunstzinnigheid ingeboet. Naast de bandleden zelf, is Peter Wichers hier medeverantwoordelijk voor. Hij heeft aangedrongen op minder complexe nummers en heeft zowaar de schaar gezet in enkele nummers. En dat is een doodzonde, gezien een creatieve en toonaangevende band als Nevermore niet beknot hoort te worden.
Anderzijds bespreek ik The Obsidian Conspiracy vanuit een luxepositie. Nevermore heeft een imposant oeuvre met juweeltjes als het debuut en Dead Heart In A Dead World, en meer inconsistente experimenten zoals Enemies Of Reality. Vanuit dit kader bezien is The Obsidian Conspiracy een solide en gebalanceerd album. Het is toegankelijker want veel luisteraars hadden nog wel eens moeite met Dane’s geflipte zang en de technische instrumentale uitstapjes. In die zin is het album ‘efficiënter’, maar heeft nog genoeg te bieden aan complexiteit en virtuositeit. In een interview met Studio Brussel, verwoorde Warrel Dane zelf de essentie van The Obsidian Conspiracy het beste: “It’s almost as accesible as Dead Heart in a Dead World, but the hooks are hidden”.
Tracklist:
1. The Termination Proclamation
2. Your Poison Throne
3. Moonrise (Through Mirrors of Death)
4. And the Maiden Spoke
5. Emptiness Unobstructed
6. The Blue Marble and the New Soul
7. Without Morals
8. The Day You Built the Wall
9. She Comes in Colors
10. The Obsidian Conspiracy
.jpeg){kind=small}
