Sinds 1998 behoort Maroon samen met generatiegenoten Heaven Shall Burn en Caliban tot de meest toonaangevende Duitse metalcoregroepen. Toch heeft dit vijftal bij mij een streepje voor op de andere bands omdat ze niet alleen gevarieerder klinken, maar met Andre Moraweck ook over een betere zanger beschikken.

De logge metalcore op Maroon�s derde schijf klinkt over het algemeen vrij bruut, maar bij vlagen ook heel melodieus. Zo wordt de luisteraar bijna drie kwartier lang getrakteerd op onbeschoft vette breakdowns, ziekelijke gitaarriedels en het onmiskenbare gebrul van Moraweck. Met hun politieke teksten maken deze straightedgers bovendien duidelijk dat ze iets te melden hebben en hun boosheid niet uit de duim zuigen.

Voor �When Worlds Collide� hebben de Duitsers ook twee opmerkelijke gastmuzikanten weten te strikken. Zo is niemand minder dan Agnostic Front-leider Roger Miret terug te horen in �There�s Something You Will Never Erase�, dat verder gekenmerkt wordt door de onophoudelijke dubbele basdrums van Nick Wachsmuth, en draagt Mercenary-zanger Mikkel Sandager een steentje bij op �Annular Eclipse�, hetgeen een verrassend resultaat tot gevolg heeft. Heb je je ooit afgevraagd hoe Iron Maiden zou klinken als ze metalcore zouden maken? Zo ja, dan raad ik aan vooral eens naar �Sword And Bullet� te luisteren.

Het debuut voor Century Media mag zondermeer geslaagd genoemd worden. Waar de doorsnee metalcoreband na enkele nummers toch wel stierlijk vervelend dreigt te worden blijft Maroon over de lengte van de schijf boeien. Van keihard gebeuk naar schitterende instrumentale passages (�The Omega Suite Pt. II�), �When Worlds Collide� laat een Maroon horen dat het nog ver gaat schoppen als deze koers wordt aangehouden.

Tracklist:
1. 24HourHate
2. And If I Lose
3. Sirius
4. Wake Up In Hell
5. Annular Eclipse
6. Arcturus
7. Confessions Of The Heretic
8. There�s Something You Will Never Erase
9. The Omega Suite Pt. II
10. Sword And Bullet
11. Vermin
12. Koo She
13. Below Existence