Na het intro blaast als eerste het krachtige Heaven will die uit mijn boxen. Wat als eerste opvalt, is de eerlijke productie en opzet van de songs. Waar veel bands tegenwoordig vertrouwen op een dichtgesmeerd geluid dat van alle kanten word opgeleukt met koortjes, toetsen en vage zangeffecten kiest Desperation voor een wat meer vertrouwde aanpak waar alle instrumenten basic maar perfect klinken. De eerste twee nummers zijn lekker up-tempo en kenmerken zich door lekkere melodielijnen en een zeer krachtige ritmesectie (ik noem vooral de uitzonderlijk lekkere drums). Teksten die je bijblijven als Jesus was the Christ, Martin was the King, Kennedy was President, you know how it ends! zorgen nog eens voor dat kleine beetje extra sfeer wat veel bands tegenwoordig niet meer halen. Ride till you die (let op de prachtige baslijnen in het intro) pakt de zaken weer iets rustiger aan terwijl Life after Death zich als een afsluitende mini-epic ontpopt. Vooral het laatstgenoemde nummer is ware klasse muziek met een lekker pompend ritme en solos die niet vervallen in oeverloos geshred, maar heerlijke melodielijnen op de luisteraar afvuren. Daarnaast beschikt zanger Andrzej over een krachtige stem die me dan nog het meeste aan Biff (Saxon) en in iets mindere mate John Greely (ex-Iced Earth) doet denken.
Binnenkort duikt de band de studio in om een volledig album op te nemen. Hierna lijkt het mij het ultieme moment voor Desperation om contact met Conquestador op te nemen voor een gezamenlijke tour, want beiden bands hebben de potentie om groot te worden. Ik zal in ieder geval vooraan bij het podium zijn te vinden. Liefhebbers van bands als Saxon, Iron Maiden en Warlord roep ik hierbij op mijn voorbeeld te volgen.
Tracklist
1. Intro
2. Heaven will die
3. Heroes of Life
4. Ride till you die
5. Life after Death
