Als inwoner van Zeeland ben ik al meermaals in contact gekomen met mijn provinciegenoten van Badly Preserved. Ik zag de band al meerdere keren optreden, maar toch verbaasde ze mij een maand geleden in hun thuisplaats Oostburg. In de plaatselijke club speelden ze namelijk een geweldige Life of Agony Tribute Show die voor wilde taferelen zorgde. Een optreden dat zo goed was dat ik erg uitkeek naar deze nieuwe 3-track EP, ook al speelt Badly Preserved niet direct mijn favoriete muziek.

De nieuwe nummers zijn weer niet in een hokje te stoppen en zijn een mengeling van de verschillende soorten muziek die de bandleden zelf graag luisteren. De groovy riffs van gitarist Saz zorgen voor het metalgehalte in de nummers, zanger Elton gebruikt naast zijn mooie vage cleane zang ook wat ruigere keelklanken, en de ritmesectie houdt het ritme er speels in. De refreinen van de nummers zijn weer erg herkenbaar en soms ietwat zeurachtig. Maar nu ik er nog eens over nadenk: het zeurderige is net wat Badly Preserved doet opvallen en eigenlijk ook verslavend maakt. Mensen die deze band nu nog opzij schuiven met de woorden �ach, is toch een nu-metal bandje ofzo� zijn totaal mis. Deze emotionele mix van groovy rock, metal en sterke refreinen heeft niets met dat genre te maken en de sound van deze lieden is niet makkelijk te vergelijken met andere bands. De productie is overigens ook best in orde.

Of deze nieuwe EP (duurt 11 tal minuten) de groep naamsbekendheid geeft buiten Zeeland is niet zeker, maar liefhebbers van de band krijgen weer wat lekkers voorgeschoteld. Ik ben in ieder geval voor de tweede keer deze maand overtuigd dat Badly Preserved h�t in de vingers heeft. Beste nummer: het titelnummer. Groove on, baby!

Tracklist:
1. End or break
2. Excluding failures
3. Staring down at empty faces