Alcatraz
Enquête

Koop jij bij concerten en festivals nog weleens iets bij de merchandisestand(s)?

Ja, ik koop (bijna) altijd een aandenken
Regelmatig, maar lang niet altijd
Alleen bij mijn favoriete artiesten
Alleen als ik de show heel goed vind
Alleen als de prijs me erg meevalt
Alleen als het shirt of andere item me bijzonder aanspreekt
Alleen als ik in een bijzonder goede bui ben
Nee, ik heb inmiddels genoeg shirts en andere merchandise
Nee, vroeger wel, maar tegenwoordig vind ik het te duur
Nee, ook in het verleden deed ik dat zelden of nooit
Ik ga sowieso niet (meer) naar concerten en festivals
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 19-08-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Brian May (Queen) - 78
  • Martin Powell (Cradle Of Filth) - 52
  • Robb Flynn (Machine Head) - 57
  • Russell Allen (Symphony X) - 54
  • Tom Gabriel Fischer (Celtic Frost) - 62
Review

Body Count - Carnivore
Jaar van release: 2020
Label: Century Media Records
Body Count - Carnivore
Body Count behoeft geen introductie. Velen van ons kunnen goed uit de voeten met de aanstekelijke mix van hardcore, metal en rap. De band weet daar al sinds jaar en dag een eigen draai te geven met ghetto-teksten. Live is het ook altijd genieten bij het gezelschap. Carnivore bevat enkele gastbijdrages en wederom een cover die is opgedragen aan een cultheld in de metalwereld. Het zevende album van de Amerikaanse formatie is goed voor ongeveer vijfendertig minuten aan luistervoer.

Carnivore opent met het gelijknamige, zware, horrorachtige titelnummer. Naast de logge riffs is er ook ruimte voor wat soleerwerk van sterkhouder Ernie C. Point The Finger is een lekkere uptempo knaller waarin de eerste gastmuzikant van dit album te horen is. Riley Gale’s (Power Trip) rauwe stemgeluid sluit goed aan bij het hardcore-geluid. Het vlotte tempo is ook naar de uitstekende single Bum-Rush doorgetrokken, waarbij vooral de swingende breaks goed beklijven. Over beklijven besproken: het wel erg karige Another Level doet dat allerminst. De gastbijdrage van Jamey Jasta (Hatebreed) is overbodig aangezien hij alleen tijdens de refreinen ondersteunt. Ook Ice-T’s monotone hit Colors uit 1988 valt buiten de boot. Ondanks dat het in een Body Count-jasje is gestoken, valt er niets spannends te ontdekken in de van oorsprong hiphoptrack.

Het beladen No Remorse is na deze nummers dan ook een ware verademing. Hierin horen we Body Count op zijn best met vette powerchords en een spittende Ice-T, die de vorige speelminuten alweer gelijk de grond in blaft. Amy Lee (Evanescence) brengt met haar sprookjesacthtige zang een contrast in het eveneens strakke When I'm Gone, waarbij vooral de teksten ijzersterk zijn. Datzelfde geldt voor Thee Critical Beatdown en afsluiter The Hate Is Real met het door Slayer geïnspireerde gitaarwerk, kletterende bassnaren en groovend drumwerk. De voorliefde is niet te ontkennen.

Carnivore heeft midden in de tracklist wat zwakkere tracks staan, maar die wegen niet op tegen de overige sterke nummers. Bij Body Count weet je inmiddels wat je kunt verwachten. In dat opzicht ligt deze zevende plaat mooi in het verlengde van Bloodlust uit 2017.

Tracklist:
1. Carnivore
2. Point The Finger (feat. Riley Gale)
3. Bum-Rush
4. Ace Of Spades
5. Another Level (feat. Jamey Jasta)
6. Colors - 2020
7. No Remorse
8. When I’m Gone (feat. Amy Lee)
9. Thee Critical Beatdown
10. The Hate Is Real

Score: 82 / 100

Reviewer: Maarten
Toegevoegd: 10 maart 2020

Battle Beast @ Effenaar, Eindhoven Dynamo Metalfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.