Nou, dat blijkt dus in de praktijk ontzettend mee te vallen! Lust is weliswaar geen jaarlijstmateriaal, maar toch beduidend beter dan de grijze middelmaat die zeker in een uitgemolken genre als dit maar wat makkelijk te vinden is. De muziek houdt het midden tussen krachtige, snelle black metal en post-black met flink wat sfeerelementen (vooral in het melodieuze gitaarwerk en de postrock-achtige tremoloriffs). Het ligt een beetje tussen Der Weg Einer Freiheit en Harakiri For The Sky in, maar dan wel wat minder intens dan eerst- en minder verfijnd dan laatstgenoemde band. Met een gemiddelde songlengte van bijna tien minuten is Morphinist niet kort van stof, maar de muziek kent een goede flow die voorkomt dat de aandacht verslapt.
Van de vier nummers valt vooral Knoten op door zijn fraaie gitaarleads. Hierin komen de melodieuze aspecten van de band het best tot hun recht. Mit Schwarzer Galle raast dan weer ruim tien minuten in hetzelfde jachtige tempo door, maar ook hier onderscheidt Morphinist zich van veel genregenoten door sterke gitaarmelodien. Ondanks de soms melodieuze insteek klinkt het album zeker niet lieflijk. Daarvoor zorgt de brute strot van Argwohn wel. Toch boet Lust over de gehele linie iets aan kwaliteit in door het relatief monotone tempo. De muziek is interessant genoeg om de aandacht vast te houden, maar mist de finesse van bovengenoemde bands om tot de echt grote jongens te behoren. Het eindresultaat is een fijn plaatje voor de liefhebbers van post-black, niet meer maar ook zeker niet minder.
Tracklist:
1. Promising Pleasure (But Offering None)
2. Knoten
3. Mit Schwarzer Galle
4. A Bizarre Sensation
.jpeg){kind=small}
