Eind 2019 zag ik Annihilator spelen in Zwolle. Kun jij je dat nog herinneren, of is dat lastig als je zoveel shows hebt gedaan zoals tijdens de recente tournee?
Ik weet dat Annihilator in het verleden veel concerten heeft gegeven in Zwolle. De meeste optredens van de laatste tournee zijn echter in een waas aan me voorbijgegaan. Wellicht herinner ik het me als ik een foto van de desbetreffende zaal zie. Wat ik me trouwens nog wel herinner, is de show van 1991 in de IJsselhallen, samen met Judas Priest en Pantera. De poster staan me vooral bij, wat best een bizar detail is om voor de geest te halen, haha.
Eind 2017 was Annihilator op tournee met Death Angel en Testament, maar in Haarlem was de band er om een of andere reden niet bij. Wel was ik getuige van een concert van Anal Eater.
Haha, ja, dat was grappig. Dat was het einde van eerste gedeelte van onze gezamenlijke tournee, toen onze backdrop werd vervangen met die van Anal Eater. Een aantal maanden later gingen we nogmaals op tournee met Testament en hebben we de bandleden teruggepakt door op hun backdrop Testicle te zetten.
Tijdens een optreden van Annihilator lijk jij van alle mensen in de zaal de grootste lol te hebben. Beleef jij ook net zon plezier aan een concert als het lijkt?
Voorheen zou dat voor honderd procent kloppen. Nu ik naast gitaarspelen ook nog eens zing, is dat niet helemaal meer waar. Het blijft namelijk lastig om tegelijk gitaar te spelen en te zingen. Dus het ziet er wel uit dat ik het uitstekend naar mijn zin heb, maar van binnen probeer ik steeds weer de volgende regel van een tekst naar boven te halen.
Het is inmiddels bekend dat ik in 2015 uit noodzaak ben begonnen met zingen, aangezien ik geen nieuwe zanger kon vinden toen Dave Padden de band had verlaten. Het leek me erg lastig om zingen te combineren met mijn gitaarspel, maar ik zag het vooral als een uitdaging. Pas tijdens de laatste tournee heb ik het idee dat ik het echt onder de knie heb.
Je bent ook altijd behoorlijk actief op het podium.
Het is belangrijk om er een beweeglijke show van te maken. Als ik betaal voor een optreden van een goede band en de muzikanten staan er vervolgens bij als zoutzakken, dan zou ik me genaaid voelen. Het moet duidelijk zijn dat de bandleden aan het zweten zijn voor een goed en onderhoudend optreden.
Soms vraag ik me af hoelang ik op dit niveau door kan gaan. Het moment van stoppen zal in ieder geval niet te maken hebben met een gebrek aan motivatie. Het zou dan echt moeten zijn om gezondheidsredenen. Ik ben bijna 54 jaar, maar ben nog van plan dit zo lang mogelijk vol te houden.
Jouw bandleden zijn een stuk jonger. Is daar nog een bepaalde reden voor?
Ik voel me zelf vooral nog jong. Zo ga ik nog altijd graag naar een concert. Binnenkort komt Slipknot langs voor een show en daar wil ik graag naar toe. Mijn bandleden zijn dankzij hun jongere leeftijd ook nog eens erg actief op het podium. Dat verwacht ik ook van hen. Ze moet zich in het zweet werken voor het publiek, maar het motiveert mij ook nog eens extra. De meeste muzikanten van mijn leeftijd lukt dat niet meer.
Laatst had jij je oude drummer Randy Black op bezoek om de drums af te stellen in jouw nieuwe studio. Hij is een oudere muzikant die nog wl behoorlijk actief is. Dat bewijst hij als drummer van de Duitse trashers Destruction.
Hij is net als ik de vijftig gepasseerd, maar drumt inderdaad nog als de beste. Randy lust een biertje, maar over het algemeen heeft hij een zeer gezonde levensstijl. Net als bij mij is muziek voor hem een passie. Drummen wil hij graag zo lang mogelijk volhouden. Daarvoor moet je een aangepaste levensstijl hebben, iets wat de meeste oudere muzikanten niet hebben.
Over naar het nieuwe album Ballistic, Sadistic, een voor Annihilator-begrippen behoorlijk agressieve plaat. Het eerste rustpunt verschijnt pas ergens aan het einde van de plaat. Kun je dit verklaren?
Ik ben anderhalf jaar geleden verhuisd van Canada naar Engeland, alwaar mijn huidige vrouw woont. Aangezien zij nog jonge kinderen heeft, was het een logische stap om bij haar in te komen wonen. Ik dacht wel even naar een ander land te kunnen verhuizen, maar ik had niet verwacht zoveel obstakels tegen te komen. Zo was het moeilijker dan ik dacht om afscheid te nemen van familie, vrienden en mijn 23-jarige zoon. Ik had een prachtige studio waar ik afstand van moest doen en heb autos en andere spullen moeten verkopen. Daarnaast moest er veel geregeld worden om als Canadees in Engeland te kunnen te wonen. Zo moest mijn paspoort een paar maanden worden ingeleverd voor de juiste documentatie, waardoor ik het land niet uit kon en onze tournee in 2018 met een jaar moest worden uitgesteld.
Daarnaast was er een erg vervelend persoon uit het verleden van mijn vrouw die haar lastig viel. Dat moest allemaal in de rechtszaal worden uitgevochten. Op dat moment moest ik mij echt als 'man van het huis' profileren en dat middenin de verhuizing. Al deze factoren hebben voor een enorm stressvolle periode in mijn leven gezorgd. Gelukkig kan ik mijn frustraties uiten door muziek te maken. Vandaar dat de plaat agressiever dan ooit is uitgevallen. En blijkbaar valt het goed in de smaak, want de reacties zijn tot nu toe erg positief.
Staat er een nummer op het album dat is gewijd aan die vervelende persoon?
Er is niet echt een specifieke song die handelt over die situatie. Ik weet mijn teksten vrij algemeen te houden, zodat ze niet per se op mijn persoonlijke leven zijn toe te spitsen. Wel zou de song Attitude uitermate geschikt zijn vanwege het refrein. Bovendien kun je stellen dat een groot deel van de muziek is genspireerd door die vervelende persoon.
Ben je nu helemaal gesetteld in Engeland?
Jazeker! Die hele beginperiode heeft me vijf jaar van mijn leven gekost, haha. Maar inmiddels heb ik weer rust gevonden en zit ik erg op mijn plek in Engeland. Dat gevoel had ik voor het eerst tijdens onze meest recente tournee. Toen had ik echt zin om naar mijn nieuwe stek te gaan.
Je hebt een spiksplinternieuwe opnamestudio gebouwd. Ga je die ook weer gebruiken voor klussen voor andere bands en artiesten?
Momenteel gebruik ik de nieuwe studio alleen nog voor mezelf. Dit jaar wil ik vooral gebruiken om alle zaken op het gebied van werk en priv op orde te stellen. Bovendien staat de komende tijd in het teken van het nieuwe album, dat ik zoveel mogelijk wil gaan promoten. Uiteindelijk zal de studio in 2021 ook voor andere artiesten opengesteld worden, maar wel op exclusieve basis. Het zal niet zo zijn dat Jan en alleman hier kan gaan opnemen.
Hoe staat het met de plannen om dit jaar het dertigjarige jubileum van Never, Neverland te gaan vieren?
Ik was iets te enthousiast om aan te kondigen dat er een tournee zou komen. Het was de bedoeling om een aantal shows te spelen met de muzikanten die Never, Neverland hebben ingespeeld. De meeste bandleden op die plaat zijn alleen niet meer zo goed op hun instrumenten, dus dat gaat er echt niet meer inzitten. Ik heb wel contact met zanger Coburn Pharr. De kans bestaat dat we alsnog een select aantal optredens gaan doen met hem en mijn huidige band.
Toch twijfel ik of het wel verstandig is om het te doen, aangezien we ook het nieuwe album moeten gaan promoten. Ook daarvoor zijn we momenteel shows aan het regelen. Tenslotte is het ook nog eens zo dat de nummers van Never, Neverland erg moeilijk zijn om opnieuw in te studeren. Het is dus nog maar de vraag of het ervan gaat komen, maar alles is nog mogelijk. Het is immers wel mijn favoriete Annihilator-plaat.
