Klinkt als Queens Of The Stone Age. Als ik in een gemakzuchtige bui zou zijn, dan is dit mijn omschrijving van de sound van Deaf Radio. Op het eerste gehoor is de connectie met QOTSA onlosmakelijk. Na wat uitvoeriger luisteren is te concluderen dat deze Griekse groep toch geen eenzijdige kloon is van de succesvolle Palm Desert-formatie. De debuutplaat Alarm mag dan allesbehalve vernieuwend zijn, de individuele songs staan als een huis en hebben iets onweerstaanbaars.

De liedjes op Alarm liggen erg eenvoudig in het gehoor. Zo heeft Zanger Panos Gklinos een aangename cleane stem, waarmee hij regelmatig de hoge noten opzoekt. Backseats en Anytime zijn door de catchy melodieën, riffs en hooks zelfs potentiele radiohits. Het feit dat de groep uit Athene twee gitaristen telt, zorgt voor flink wat speelruimte. De nummers staan dan ook bol van de afwisselende gitaarriffs- en –loopjes. De wendingen en regelmatige tempowisselingen zorgen voor veel dynamiek.

Met de laatste twee tracks Oceanic Feeling en …And We Just Pressed The Alarm nemen de Atheners wat afstand van het QOTSA-geluid. Eerstgenoemde is een speels opgezette song, waarin er veel aandacht besteed is aan de ritmesectie en vocale harmonieën. In de zeven minuten durende afsluiter neemt Deaf Radio meer de tijd en is er ruimte voor wat experimenteren en jammen.

Dat Deaf Radio in een aantal tracks wat afstand neemt van het geluid van de groep van John Homme is een goed teken. In een aantal tracks liggen de gelijkenissen er namelijk wel erg dik bovenop. Toch is Deaf Radio zo’n band die hiermee wegkomt. Waar het qua originaliteit tekortkomt, maken de uitvoering en het plezier veel terrein goed. Liedjes schrijven kunnen deze Grieken wel. Nu nog een eigen smoel ontwikkelen en dan gaat een volgende release nog beter uitpakken.