Geen intro, geen gedoe, gelijk rammen. Massieve en simpele riffs, gevangen in een stuwend tempo waarop je makkelijk kunt headbangen. Een refrein dat bestaat uit de songtitel die meermaals geschreeuwd wordt. Een vocalist die klinkt als een gewond roofdier. Al halverwege de eerste minuut van Brave is er geen twijfel over mogelijk: dit is een nieuw album van Obituary! De deathmetalband uit Florida voert sinds het debuut Slowly We Rot (1989) immers een rotsvaste koers, met als gevolg een sound die uit duizenden herkenbaar is, alle trends in metalland overleefd heeft en nog steeds concertzalen en festivalweides in een dampende moshpit weet te veranderen.
Bij een band die zo stijlvast is, is het goed om bij deze nieuwe, titelloze plaat te letten op de mogelijk aanwezige verschillen. En die zijn er wel degelijk. Net als voorganger Inked In Blood (2014) is Obituary opgenomen in de eigen studio van de band. De productie van dit album is echter vele malen dikker. Tegelijkertijd is het geluid ook zeer gedefinieerd: we kunnen alle instrumenten goed horen, zelfs de bas! Het geeft een album een echte oldschool-feel.
Ook opvallend is de ruimte die de in 2012 toegetreden gitarist Kenny Andrews krijgt. Ter afwisseling van de riffs van Trevor Peres soleert hij er lustig op los. Dit doet hij zonder de stijl van voorgangers James Murphy en Ralph Santolla klakkeloos te kopiren. Soms is dat overdadig, bijvoorbeeld in Sentence Day. Elders is het juist zeer smaakvol. In ieder geval drukt hij duidelijk zijn stempel op het album.
Ook herbergt het album enkele nummers die op aankomende tournees een goede toevoeging aan de setlist zullen vormen. A Lesson In Vengeance is natuurlijk een dikke knipoog naar de Exodus-klassieker A Lesson In Violence, maar verwijst muzikaal eerder naar Obituary's grote inspiratiebron, Celtic Frost. Het lekkerste nummer vind ik het al eerder vrijgegeven Turned To Stone: een vunzige bak die aan de hoogtijdagen van Cause Of Death (1990) en The End Complete (1992) doet denken. De ongevenaarde grafsfeer van die albums zal nooit meer terugkomen, maar Obituary verloochent zijn erfenis geenszins.
Het is makkelijk Obituary als 'voorspelbaar' te bestempelen. Ik noem ze liever 'betrouwbaar'. Obituary is en blijft het deathmetalequivalent van snackbarvoedsel; je weet wat je kunt verwachten, het is makkelijk behapbaar en niet al te hoogdravend, maar het is wl onweerstaanbaar lekker! Dit album zal dan ook geen enkele fan van Obituary en ouderwetse death metal in het algemeen teleurstellen.
Tracklist:
1. Brave
2. Sentence Day
3. Lesson In Vengeance
4. End It Now
5. Kneel Before Me
6. It Lives
7. Betrayed
8. Turned To Stone
9. Straight To Hell
10. Ten Thousand Ways To Die
