Drie nummertjes agressieve death metal, zonder al te veel nuance en poespas. De riffs beuken, de zanger brult als John Tardy en Martin van Drunen in hun jonge jaren en de tempo's thrashen. Als een malle, zoals dat heet. Heerlijk op kutdagen, als de baas weer eens aan je kop loopt te zeiken, voor hij terugkeert naar zijn met Radio 538 vergiftigde kantoor. Wat Moth Haven doet, mag er best zijn. De wereld veroveren ze er nog niet mee, maar lekker is het wel. Zeker voor een band die nog niet zo gek lang bestaat. Een liedje als Hell's Gate steekt bovendien aardig in elkaar.

Mensen die me een beetje kennen, weten dat ik nooit echt een blad voor de mond neem. Als iets bagger is, dan ben ik de eerste die dat luidkeels bevestigt. Maar als muziek degelijk klinkt, strak vastgelegd is en lekker lomp de speakers uit paradeert, dan gaat de duim omhoog. Voor deze knapen gaat de duim omhoog. Lekker veel live spelen, kerels. Keer een tourneetje doen, misschien een contractje tekenen, maar vooral lekker blijven spelen. Want dit tovert bij mij dus wel een glimlach op m'n gezicht.

Tracklist:
1. Snakehole
2. Hell's Gate
3. Trophy