Hard werken loont. Na twintig jaar regelmatig uitstekende albums uitgebracht te hebben en meermaals de wereld rond te hebben getrokken, behoort het van origine Vlaamse Aborted inmiddels tot de bovenlaag van de death metal. Global Flatline (2012) bewerkstelligde deze definitieve doorbaak tot de hoogste segmenten van het extreme genre en als concertbezoeker kun je ze tegenwoordig haast niet ontlopen. In die tijd heeft de band rond vocalist Sven de Caluwé, ondanks de vaak veranderende bezetting, ook een heel eigen, herkenbaar geluid ontwikkeld.

Ook negende full-length Retrogore is weer onmiskenbaar Aborted. Wederom word je om de oren geslagen met onnavolgbare blastpartijen, brute breakdowns, opvallend melodieuze solo’s en natuurlijk het brede scala aan onmenselijke geluiden waar de Caluwé zich van bedient. Dat op Retrogore grotendeels dezelfde line up te horen is als op voorganger The Necrotic Manifesto (2014) draagt daar zeker bij. Enkel gitarist Danny Tunker is vervangen door Ian Jekelis (ex-Abigail Williams). Het valt wel op dat Aborted zijn sound nog verder geperfectioneerd heeft. Nummers zijn pakkender, maar tegelijkertijd extremer dan ooit tevoren. De titeltrack bevat bijvoorbeeld de snelste passages die Aborted ooit opgenomen heeft en drummer Ken Bedene kan zich op basis daarvan zeker meten met de andere zwaargewichten die de death metal rijk is. In enkele nummers wordt er zelfs een duistere sfeer geïntroduceerd, iets wat volledig nieuw is voor Aborted. Divine Impediment bijvoorbeeld, heeft in de verte zelfs iets van black metal weg. De ziekelijke en uit duizenden herkenbare vocalen van Travis Ryan, frontman van het genrehervormende Cattle Decapitation, vormen de kers op de taart van een van de huzarenstukjes op dit album.

Wie hoopte dat de titel van Retrogore op een terugkeer naar de smerige sound van een ouder album als Goremageddon (2003) duidt, komt bedrogen uit. Kristian Kohlmannslehner voorzag de nieuwe worp van een kraakheldere en moderne productie. Aborted klinkt anno 2016 zoals een abortus tegenwoordig uitgevoerd wordt: schoon, klinisch en met medische precisie. Ik mis de gorigheid en de pakkende grooves van weleer nog steeds, maar wanneer ik dit op nostalgie gebaseerde bezwaar wegcijfer, blijft er een uitstekend deathmetalalbum over dat bij menig liefhebber van het extreemste werk in de jaarlijst belanden zal. Retrogore is een typisch Aborted-album, maar voegt wel degelijk iets toe aan de discografie. Een perfect uitgevoerde exercitie van moderne death metal!