Sahil 'The Demonstealer' Makhija uit Bombay, India, is een druk heerschap. Ten eerste is hij is de frontman van Demonic Resurrection. Die band verwierf in Europa bekendheid nadat het derde album The Return to Darkness (2010) uitkwam. Zowel die plaat als de opvolger The Demon King (2013) werden uitgebracht door Candlelight Records. Maar Sahil heeft nog een band (Reptilian Death), een eigen platenlabel (Demonstealer Records) en heeft naast extreme metal nog een hobby: koken. Zijn show Headbangers Kitchen is erg populair op YouTube.
This Burden Is Mine is de tweede full-length die de multi-instrumentalist met zijn soloproject Demonstealer uitbrengt. In tegenstelling tot het debuut ...And Chaos Will Reign... (2008) heeft Sahil ditmaal niet alle instrumenten en vocalen alleen opgenomen. Niemand minder dan drummer George Kollias (Nile) heeft meegewerkt aan het album. Van Demonic Resurrection werkte bassist Ashwin Shriyan ook mee en er zijn gastbijdragen van gitarist Nishith Hegde en ex-gitarist Daniel Kenneth Rego. De productie van Victor Bullock (Triptykon, Obscura) is uitstekend en het artwork van Michal 'Xaay' Loranc (Behemoth, Vader, Nile) is treffend voor de albumtitel.
Het album is lastig te omschrijven. Wat Demonstealer met deze plaat nastreeft, is de perfecte mix tussen extreme metal en melodie. Sahil heeft ervoor gekozen de meest uiteenlopende stijlen door elkaar te gebruiken. Dat afwisselende karakter van de muziek is tegelijk de grote valkuil. De opener How The Mighty Have Fallen is het meest brute nummer op deze plaat, maar halverwege zit een ingetogen passage waardoor het nummer plotseling alles heeft van een eenvoudige ballade. Het is zeker niet slecht, maar het nummer verliest al zijn kracht. Waarom gekozen is voor deze wending, is voor mij echt een raadsel. Zulke momenten beleef ik in vrijwel iedere track en vooral tijdens de ingetogen passages met Ozzy-achtige cleane vocalen gaat mijn aandacht verloren. Een tweede valkuil is het uitgesponnen karakter. Door de lengte van de tracks en de vele stijlwisselingen gaat de aandacht een beetje verloren.
This Burden Is Mine is zeker geen slechte plaat, maar de overgang van bruut en agressief naar ingetogen en poeslief is voor mij te groot. Er zijn ongetwijfeld voldoende metalfans die dat juist wel kunnen waarderen. Neemt niet weg dat het met eenvoudigere songstructuren en vooral kortere tracks een veel sterker album zou zijn geworden.
Tracklist:
1. How The Mighty Have Fallen
2. An Unforgiving Truth
3. When The Hope Withers And Dies
4. This Burden Is Mine
5. Frail Fallible
6. The Failures Of Man
7. Where Worlds End
8. The Last Jester Dance
9. From Rubble And Ruin
