Dead Dawn verschilt op twee punten van zijn voorganger. Ten eerste is de productie van Tom Van Heesch en Jacob Hellner (Big Island Sound) en bassist Victor Brandt niet meer zo flets als Back to The Front. Het album heeft mede daardoor een energiekere punch dan zijn voorganger, ook dankzij de mastering van Svante Forsbck (Chartmakers). De bas staat wat harder, de kickdrums zijn duidelijker hoorbaar in de mix en de snare klinkt donkerder. Aan de low-pitchvocalen van Petrov is niets veranderd en ook de sound van de gitaren is nog altijd gortdroog malend (iets meer distortion). Vooral in Dead Dawn en Black Survival herinnert de sound aan die van Dismember.
Het tweede verschil is dat de variatie in tempo groter is dan op Back To The Front. Het adrenalineverhogende Midas In Reverse en Black Survival zijn qua snelheid vergelijkbaar met Bait And Bleed en The Underminder, alhoewel er geen blasts op de nieuweling voorkomen. Het sfeervolle Hubris Fall en As The World Fell (met mooie lead) zijn trager dan het traagste nummer op de voorganger. Eerstgenoemde bevat net als het afsluitende Not What It Seems sfeerbevorderende horror-keyboardmelodien.
Naast de variatie in beats per minuut is er een diversiteit in stijlen. Old school death metal (Midas In Reverse), death n roll (Down To Mars We Ride), doom (As The World Fell) en verfrissende heavy metal (Randy Rhoads-riff) in The Winner Has Lost wisselen elkaar af. De verscheidenheid in tempo en stijlen maakt dat het album lang interessant blijft. Desondanks zijn niet alle tracks even overtuigend. Midas In Reverse is een ijzersterke opener, het titelnummer een zeer aangename opvolger, maar in de tweede helft zijn het vooral solide tracks die langskomen. Wat opvalt, is dat veel nummers de standaardstructuur intro-couplet-refrein-couplet-refrein-brug-solo-refrein volgen of een kleine afwijking daarop.
Fans die Back To The Front een goede plaat vinden, zijn zeker tevreden met Dead Dawn. Liefhebbers die na Clandestine (1991) zijn afgehaakt, kunnen minder tot niets met de nieuweling. De groep die daartussenin zit, krijgt met deze tweede full-length van Entombed A.D. een niet wereldschokkend, maar wel solide en afwisselend album, dat prettig wegluistert en (productioneel) iets beter is dan zijn voorganger.
Tracklist:
1. Midas In Reverse
2. Dead Dawn
3. Down To Mars To Ride
4. As The World Fell
5. Total Death
6. The Winner Has Lost
7. Silent Assassin
8. Hubris Fall
9. Black Survival
10. Not What It Seems
