Het is geen standaard post-rock dat je aangeboden krijgt, maar er zijn elementen vanuit de klassieke muziek, psychedelische hoek, doom, progressieve metal en atmosferische post-metal aan toegevoegd. Je hoort invloeden van onder andere Tool, Sigur Rs, Oceansize, Ahab, Godspeed You! Black Emperor en Isis. Serene is een mooi en divers, maar ook wat te lang werkstuk geworden. Deze release vergt dus een lange spanningsboog. De nummers zitten redelijk goed in elkaar en werken van eb naar vloed en weer terug. Soms gaat het er stevig aan toe, maar het zijn de dromerige stukken die het overwicht hebben. Dat laatste is al direct in het begin het geval. De intro begint met rustig getokkel op de bas en enkele pianotonen. Ook in Cocoon speelt de baspartij een grote rol, deze keer aangevuld met een leadmelodie. Pas na een paar minuten komt de percussie tevoorschijn en later de zang en xylofoon.
De zang is een sterk element in het geheel en bestaat soms uit twee lagen. Er zit veel emotie in de stem van Alexander Michael Delver en juist dat is zijn kracht. Hij voegt veel van zijn persoonlijkheid toe aan de teksten en de vocalen, die op de rustige momenten wel iets weg hebben van Gary Lightbody van Snow Patrol en in Dissembler zelfs richting emo en indierock gaan. Denk aan een niet uit de bocht vliegende Stephen Malkmus (ex-Pavement).
Ruim drie jaar is er gewerkt aan alle details van Serene en dat is goed terug te horen. Bijvoorbeeld in de slepende spanningsopbouw, de gelaagdheid, de gevarieerde percussie, de bijdrage van het filharmonisch orkest van Oslo, violist Ole Henrik Moe en Hardangervioliste Sofie Mortvedt. De violisten zijn te horen in respectievelijk het titelnummer (met een mooie climax) en het prachtige, rustige Transient. Beide behoren samen met Dissember tot de beste tracks van het album.
De meest afwijkende song, Steambreather, is relatief straightforward. Deze bevat in tegenstelling tot de andere tracks geen opbouw en is qua stijl een kruising tussen Red Fang en Baroness. Het is een solide nummer, maar Delvoid is sterker als het rustig opbouwt. Het fraaie Diffused, een van de drie tracks van boven de tien minuten (het titelnummer duurt zelfs ruim achttien minuten) is zeer sfeervol, fragiel, sereen, gaat naadloos over in trage, atmosferische post-metal met veel reverb en eindigt met een (te) lange ambient-passage.
Serene doet ondanks de stevige ontladingen zijn naam eer aan. Doorgaans heeft de muziek een introspectief, druilerig en soms desolaat karakter, middels getokkel op de bas of de gitaar en de breekbare, emotionele zang. Afgezien van de lengte is het nooit saai, want overal zijn wel aangename melodien of achtergrondgeluiden die een belangrijke sfeertoevoegende rol invullen. Delvoid levert hiermee een mooi visitekaartje af.
Tracklist:
1. Intro
2. Cocoon
3. Steambreather
4. Transient
5. Diffused
6. Dissembler
7. Tribe
8. Carrier
9. Serene
10. Outro
