Corrosion bevat aardige, doorgaans ingetogen nummers die nergens uit de bocht vliegen. Nimmer is het verrassend voor de doorgewinterde postmetalfan. Alles kleurt binnen de lijntjes en bevat de ideen van de bekende inspiratiebronnen, zoals The Ocean en Long Distance Calling (ten tijde van Satellite Bay). Het tempo ligt doorgaans laag en soms komt de doom van Ahab zelfs om de hoek kijken. Verder zijn de standaardkenmerken aanwezig. Tokkelpassages (fraaie exemplaren in The Withering, Asperatus en aan het begin van The Flood II: Closure) en stevige metalstukken (Sulfur begint sterk en Asperatus springt eruit) wisselen elkaar af.
Ondanks de momenten van opleving komt het geheel wat vlak over. Dat ligt vooral aan de relatief cleane en matte productie. De emotionele en atmosferische factor komt daardoor niet goed uit de verf. Slecht is het zeker niet, maar tegelijkertijd ook niet bijzonder. Adrift en The Flood I: Ambiguity gaan bijvoorbeeld ongemerkt voorbij en de opvolger van laatstgenoemde probeert het nog wel met een basloopje, maar heel bijzonder is deze niet.
Corrosion is een release die niet opvalt tussen het grote aanbod van soortgenoten. Het is een aardige plaat, maar nergens ga je ervan op het puntje van je stoel zitten. Liefhebbers van ingetogen post-metal kunnen The Withering, Sulfur en Asperatus een luisterbeurt gunnen, maar ik verwacht niet dat er veel mensen gaan warmlopen voor de muziek van Below A Silent Sky.
Tracklist:
1. The Withering
2. Sulfur
3. The Flood I: Ambiguity
4. The Flood II: Closure
5. Adrift
6. Asperatus
