Nederland is rijk aan metalbands met een zangeres achter de microfoon. Een aantal daarvan, zoals Within Temptation, Delain en Epica, boekt veel succes buiten de grenzen. Met de continuïteit zit het goed, getuige bijvoorbeeld Stream Of Passion. Op nationaal niveau zijn er nog veel meer formaties die graag in de voetsporen treden van hun grote voorbeelden. Een van de veelbelovende acts is End Of The Dream, waarvan eerder dit jaar het debuutalbum All I Am verscheen.
Op deze eerste full-length staan zes songs, die al eerder uitgebracht zijn op de in 2013 zelfgetitelde ep (Away is een digitale bonustrack), aangevuld met drie nieuwe nummers (Collide, Dark Reflection en Gone). De stijl van spelen is nagenoeg onveranderd. Het grote verschil is dat er productioneel een grote stap voorwaarts is gemaakt, dankzij Joost van den Broek. Er is sprake van een organisch geheel en daardoor liggen de toch al catchy nummers extra aangenaam in het gehoor.
Het Bossche gezelschap maakt gothic/symphonic metal die in de lijn ligt van Evanescence en Stream Of Passion. De muziek draagt een gevoel van dramatiek en is meeslepend, mede doordat het tempo doorgaans laag ligt. Op All I Am staan zowel toegankelijke songs (Follow The Angels, Colder en de zeer fraaie, stevige, bijna radiovriendelijke ballad Collide) als uitdagende, lange, progressieve tracks in de stijl van Dream Theater (Shadow’s Embrace en Dark Reflection). Een mooie afwisseling met veel memorabele momenten, die ervoor zorgen dat je het album moeiteloos in een keer in zijn geheel beluistert.
Micky Huijsmans heeft een erg prettige stem. Haar vocalen doen denken aan die van Amy Lee van Evanescence, maar met een eigen touch. De zanglijnen hebben overeenkomsten met die van Amy, maar ook die van Matt Bellamy van Muse (Away en het iets minder opvallende titelnummer). Zowel in de rustige passages als de stevige gedeelten komt haar stem goed tot zijn recht. Ze varieert goed tussen operavocalen en een gothic rock/pop-techniek. Er zijn vele momenten waarop ze in positieve zin bepalend is. Enkele voorbeelden zijn de climax van Shadow's Embrace, het rustige deel van het epische Dark Reflection en in het tweede deel van de piano-ballad Gone. Er zijn echter veel andere momenten waarop ze de muziek naar een hoger niveau tilt.
Muzikaal is het een rijk geheel. De ritmesectie zorgt voor een stabiele basis, maar drummer Pieter Driesen (die na de opnamen vervangen is door Pim Geraets) zorgt met name in de progressieve tracks op de juiste momenten voor de nodige twists. Gitarist/toetsenist Armen Shamelian verdient een compliment voor zijn technisch verzorgde toetsen- en gitaarspel. Met name de melodische solo’s in Away, Shadow's Embrace en Collide zijn wonderschoon. De zware, eenvoudige doch doeltreffende riffs vormen een mooi contrast met de lichtere orkestrale melodieën. Het atmosferische Through The Dark is mooi opgesierd met hypnotiserend pianospel. Maar ook voor de andere nummers geldt dat ze goed in elkaar zitten, al is er ruimte voor verbetering met betrekking tot de overgangen in Shadow’s Embrace.
All I Am is een zeer overtuigend debuutalbum met een mooie afwisseling tussen catchy momenten en uitdagende progressieve passages. End Of The Dream levert wat in op het gebied van originaliteit, maar maakt dat ruimschoots goed met zeer overtuigende songs, die ook na meerdere luisterbeurten hun kracht behouden. Bovendien kun je horen dat deze band nog niet is uitgegroeid. Ik voorspel een mooie toekomst voor dit Bossche gezelschap!
Tracklist:
1. Follow The Angels
2. Away
3. Colder
4. Shadow’s Embrace
5. Collide
6. All I Am
7. Through The Dark
8. Dark Reflection
9. Gone
