Het is inmiddels zeven jaar geleden sinds we ons voor het laatst konden verblijden met nieuw werk van het Amerikaanse Valkyrie. De redenen voor deze lange periode van improductiviteit zullen ongetwijfeld te maken het feit dat zanger/gitarist Peter Adams in 2008 toetrad tot Baroness. Met deze band bracht hij twee platen uit, Blue Record en Yellow & Green. In augustus 2012 was hij bovendien betrokken bij een ernstig busongeluk in Engeland tijdens een Europese toer van Baroness. Hoewel Peter Adams er qua letsel in verhouding tot zijn bandgenoten goed vanaf kwam, zal dit alles hoogstwaarschijnlijk een flinke impact hebben gehad. Wat dat betreft mogen we dus blij zijn dat er überhaupt nog een nieuw Valkyrie-album het daglicht ziet. En als dat ook eens zo’n prima plaat is als Shadows, mogen we helemaal onze handen dichtknijpen.

Voor de mensen die onbekend zijn met Valkyrie, is er gelukkig nog de cliché blenderomschrijving: neem Black Sabbath, Thin Lizzy, Pentagram en een vleugje southern rock. Gooi het in je hippe metalkeukenblender en dikke kans dat je iets proeft dat in de buurt komt van de smaakvolle muziek van Valkyrie. Op Shadows neemt Peter Adams samen met zijn broer Jake de vocalen en gitaarwerk voor zijn rekening. En die gitaarpartijen zijn met regelmaat om je vingers bij af te likken; de zware doomriffs, de Thin Lizzy-achtige dubbele gitaarsolo’s en de mooie rustige, melodieuze gitaarstukken. Het is allemaal van een prima niveau.

Het gaat misschien te ver om Shadows als een gitaaralbum te typeren, maar het gitaarwerk alleen al is het meer dan waard om deze plaat op te pikken. Wat dat laatste betreft, doet Shadows denken aan het eerder aangehaalde Blue Record. Ook zo’n album dat qua gitaarspel een absoluut genot is en staat als een huis. Hoewel het de overige songs wellicht tekort doet, zijn Temple en Wintry Plains aan te wijzen als de echte uitschieters. Hoewel de solo’s bij vlagen echt heerlijk in het gehoor liggen, blijkt Valkyrie vooral op gebied van het schrijven van de songs zelf erg sterk. Het weet de aandacht van de luisteraar er goed bij te houden, door regelmatig tempowisselingen door te voeren en bovendien niet bang is om melodieuze uitstapjes te nemen tussen de zware riffs door. Dit voorkomt dat de songs ten onder gaan aan al het soleerwerk.

Valkyrie komt hier op vele vlakken sterk uit de hoek. De zang zou vanwege het gebrek aan afwisseling eventueel een struikelblok kunnen vormen. Daarbuiten is er maar weinig kritiek te leveren en is deze plaat een aanrader voor de liefhebbers van traditionele doom, heavy metal en stoner.