Wat begon als een afstudeerproject van componist Ivo van Dijk en twaalf medestudenten aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, is inmiddels uitgegroeid tot een ambitieus en multidisciplinair geheel dat zowel games, muziek als theater behelst. Een beetje uit de hand gelopen dus, want het was alleen de bedoeling dat er een game op de markt zou komen. Maar inmiddels hebben we al twee avonden ‘Karmaflow in Concert’ achter de rug in een uitverkocht Theater aan de Parade in Den Bosch, verschijnt binnenkort de soundtrack en komt er nog veel meer aan.
Ik beperk me in deze review alleen tot de cd met de officiële soundtrack. Dat de muziek een belangrijke factor in de game is, valt direct op. Het is niet zomaar een schijfje geworden, maar net als bij de game en de opera is er enorm veel werk in gestopt. Verwacht dan ook geen toegankelijke songs, maar bombastische symfonische metaltracks. Ivo heeft veel aandacht besteed aan de progressieve composities, die nog eens extra inhoud krijgen middels een aanzienlijke bijdrage van Het Metropole Orkest en een indrukwekkende cast aan muzikanten, zangers en zangeressen.
Daarvan komt Charlotte Wessels van Delain (na het hoofdthema) als eerste aan bod in The Essence Of Grief. Dit is een van de vier sprookjesachtige intermezzo’s waarin ze zingt. Deze interludes staan tussen de volledige tracks in. Aan de eerste twee songs kun je duidelijk horen dat ze voor een game zijn gemaakt, maar bij de rest van de nummers is dat niet het geval. The Muse And The Conductor is de eerste volledige track. Ook hierin is Charlotte te horen en spelen andere bekende artiesten de twee conflicterende rollen. Alissa White-Gluz (Arch Enemy) is ‘The Muse’ en Marc Hudson (Dragonforce) speelt ‘The Conductor’. De andere tracks kennen een soortgelijk concept. Tijdens de stevige passages van het sterke The Guide heeft Mark Jansen (Epica) de hoofdrol en is het contrast met de rustige passages met tegenspeelster Lindsay Schoolcraft van Cradle Of Filth (als The Shaman) groot, maar erg mooi uitgewerkt.
Verder zingen onder andere Mariangela Demurtas (Tristania), Tony Kakko (Sonata Arctica), Elize Ryd (Amaranthe), Henning Basse (MaYan) en Daniël de Jongh (Textures) mee. Hierdoor ontstaat zowel vocaal als muzikaal een enorm rijke cd. Veelal is het symfonische metal dat de klok slaat, maar in het experimentele The Creator And The Destroyer (met Dani Filth (Cradle Of Filth) in de hoofdrol en Simone Simons (Epica) als tegenspeelster) overheerst de industrial en in The Sacrifice, met Lisette van den Berg op zang komt de filmmuziek naar voren. Niet overal pakken de combinaties even goed uit (zoals die in The Muse And The Conductor). Op andere momenten passen de stemmen juist verrassend goed bij elkaar (die van Henning en Daniël in The Heart bijvoorbeeld), maar laatstgenoemde moet iets te veel zijn best doen om de hoge noten te halen. De globale indruk is op een paar momenten na echter positief.
Natuurlijk is de beleving bij deze release optimaal als je de game erbij hebt of de opera bezoekt (op 30 april is de releaseshow), maar ook los daarvan is deze muzikale omlijsting het aanschaffen waard. Het duurt wel veel luisterbeurten voordat het album zich in je hersenen nestelt, maar hoe vaker je de release erbij pakt, hoe meer je gaat ontdekken en daarmee heeft deze soundtrack een lange houdbaarheid. Karmaflow is zowel vocaal als muzikaal een ontdekkingsreis waar je nog lang plezier aan kunt beleven.
Tracklist:
1. Karmaflow Main Theme
2. The Essence Of Grief
3. The Muse And The Conductor
4. The Essence Of Despair
5. The Guide
6. The Essence Of Jealousy
7. Bird Goddess
8. The Twins
9. The Essence Of Greed
10. The Heart
11. The Creator And The Destroyer
12. The Sacrifice
