Gitarist Lukas Luki Knoebl, in het dagelijks leven componist, weet op onnavolgbare wijze het bombastische en sierlijke te combineren tot een organisch geheel. Hierdoor ontstaat een indrukwekkend werkstuk, dat het niveau van dit genre naar nieuwe hoogten brengt. Op de vorige platen waren de cinematische elementen al aanwezig, maar niet zo nadrukkelijk als op het derde album. Er is bijna geen sprake meer van symfonische metal, maar eerder van een film- en theaterproductie.
Tijdens de klassieke intro waan je je al in de bioscoop en ben je klaar voor de voorstelling, die een uur duurt. Een theater waarin Illuminata alles uit de kast haalt. Welkom in de fantasiewereld van Illuminata! Het ene moment bevind je je in Disneyland (Entwined), het andere in een gekkenhuis (Arbitrary Asylum) of in de musical (Danse Macabre en The Brass Ring). De fantasiewereld die de muziek oproept, is ook direct de sterkste kant van de formatie uit Graz. Zodra de symfonische metal de overhand heeft, zoals in Eternity Of Today en Violets Compass, is het minder memorabel wat het vijftal uit Graz laat horen.
Het draait met name om het cinematische aspect. Daardoor spelen de gitaristen slechts een achtergrondrol in het geheel. Het is dat er gitaren met distortion in het geheel aan te pas komen, anders was er geen eens sprake geweest van metal. Slechts in Arbitrary Asylum en The World Constructor zijn ze prominent aanwezig en daar klinkt de muziek dan ook lekker zwaar en pittig. Voor de rest staan de gitaarpartijen jammer genoeg zacht in de mix en zijn ze wat dunnetjes, waardoor de sound licht klinkt. Er zijn ook momenten waarop ze in het geheel ontbreken, zoals in de ballads White Heart en Entwined (een mooi duet met ex-Visions Of Atlantis-zanger Mario Plank). Dit zijn eerder popballads en ze hebben niets te maken met rock of metal.
De passages binnen de nummers wisselen elkaar snel af en bovendien is er een enorme hoeveelheid ideen in de songs verwerkt. Dat kan in het begin wat richtingloos aanvoelen, maar als je de achterliggende tekst erbij pakt en wat vaker de cd beluistert, begrijp je zowel het verhaal als de bijpassende muziek een stuk beter. Het meest toegankelijke lied is de single Phoenix. Deze ligt al de eerste beurt lekker in het gehoor dankzij een sterk refrein, maar dat geldt ook voor de epische afsluiter The World Constructor.
In alle tracks vervult de zang een grote rol. Katarzyna Nieniewska heeft een zeer heldere stem die met name tijdens de ballads in de buurt komt van Celine Dion. Tijdens de eerste tracks doet haar zang af en toe aan Charlotte Wessels van Delain denken. Ze varieert erg goed in Arbitrary Asylum en Danse Macabre, hetgeen deze nummers extra karakter geeft.
Where Stories Unfold is een buitengewoon knap werkstuk, een filmproductie van groot formaat, waarin een combinatie van metal en filmmuziek elkaar als nooit tevoren ontmoeten. Voor deze prestatie kun je alleen maar respect hebben. Een diepe buiging voor al het werk dat verzet is om te komen tot dit grootse werk is dan ook op zijn plaats. Illuminata brengt met Where Stories Unfold de combinatie van metal en filmmuziek naar nieuwe hoogten.
Tracklist:
1. A Story Unfolds
2. Eternity Of Today
3. Violets Compass
4. Arbitrary Asylum
5. White Heart
6. Phoenix
7. The Brass Ring
8. Entwined
9. Danse Macabre
10. The Phantom Rickshaw
11. The World Constructor
