Er zijn releases, waarvan je weet dat ze nooit de aandacht krijgen die ze verdienen. Platen die, als ze gemaakt zouden zijn geweest door grote namen, de hemel in geprezen worden. Echter, omdat een beginnende band zonder voldoende contacten de producent is, blijft het creatieve werk onopgemerkt. Dit geldt ook voor het debuut van Dreamgrave. Hopelijk draagt deze review bij aan erkenning en krijgt deze formatie snel een goed platencontract. Het Hongaarse kwintet laat op dit debuut namelijk een zeer geslaagde combinatie horen van atmosferische, progressieve rock en extreme dark metal.

Het donkere, cinematische intro Ethereal Eternity brengt je direct in de juiste sfeer en het vormt de opmaat voor het dynamische Black Spiral. Deze track laat goed horen waar Dreamgrave toe in staat is: progressieve melodische metal met sterke riffs, ori�ntaalse pianomelodie�n, veel soepel verlopende tempowisselingen en een rustige, atmosferische middenpassage. Alsof dat nog niet genoeg is, volgt in Memento Mori progrock � la Dream Theater met een Hammond-orgel. Elke track brengt zo weer nieuwe elementen. In deel twee van het titelnummer is er bijvoorbeeld een cello- en xylofoonmelodie te horen. Alle elementen zijn goed ge�ntegreerd in de zeer professionele productie.

De melodieuze muziek wordt aangevuld met verstaanbare grunts en heldere vocalen van D�m�t�r Gyimesi en de cleane zang van sopraan M�ria Moln�r. De samenzang van de twee is al goed tijdens de heftige nummers, maar memorabel zijn ze tijdens de atmosferische passages met ruimtelijke, langgerekte synthesizertonen. Vooral emotief is Dreamgrave daar op zijn sterkst. Het slotakkoord It�s Ubiquitos is hier een goed voorbeeld van. Deze hemelse track bouwt op rond een thema en werkt rustig toe naar een weergaloze climax. Met terugwerkende kracht is dit dan ook ��n van mijn favoriete songs van 2014.

Zijn er dan geen verbeterpunten te noemen? Ja, toch wel, maar het blijft beperkt tot details. Het enige nummer dat me iets minder bevalt vanwege de experimenteerdrift, is False Sense Of Confidence. De atmosferische tweede helft is wonderschoon, maar het eerste deel past niet zo goed bij de overige nummers en het mist vooral richting. Het slaat na een paar minuten wat op hol met een op zich goed, maar kort experimenteel jazzdeel, om vervolgens opeens naar de donkere beginriff van The Lotus Eater van Opeth te grijpen, een wat abrupte wending. Daarnaast weten de inwoners van Szeged moeilijk een einde te breien aan Memento Mori en The Last Drop Falls. Er valt dus nog wel wat te schaven en te winnen.

Ondanks deze verbeterpunten is het doorgaans genieten geblazen. Zeker als je een liefhebber bent van de combinatie melodische metal, de prog van Opeth en de atmosferische rock van Anathema. De Hongaren brengen dark metal met dit debuut naar een hoger niveau. Bijna elke track bevat weer nieuwe elementen en verrast in positieve zin. Of het nu de cleane zang is, de samenzang, de complexe metal of de atmosferische passages, Dreamgrave beheerst het allemaal. Presentiment is een geweldig debuut en een verplichte aanschaf voor progmetalfans!

Tracklist:
1. Ethereal Eternity
2. Black Spiral
3. Memento Mori
4. The Last Drop Falls
5. Presentiment
6. Presentiment II
7. False Sense of Confidence
8. It�s Ubiquitious