De in Groningen werkende psycholoog Douwe Draaisma heeft ooit een boek geschreven over een fenomeen dat veel mensen zullen herkennen: dat het leven sneller lijkt te gaan naarmate je ouder wordt. Het is een fenomeen waar ik onbewust weer aan herinnerd wordt als ik ter voorbereiding op het schrijven van een recensie over de nieuwe Marduk-plaat Frontschwein nog eens de discografie van de band sinds de komst van frontman Mortuus terugluister. Het fantastische Plague Angel, dat destijds een soort ommekeer voor de band betekende, is immers alweer elf jaar oud, terwijl het voor mijn gevoel toch een vrij recente plaat is.

Het geeft maar weer aan hoe lang deze Zweedse blackmetalveteranen alweer meedraaien. En in hun geschiedenis heeft de band nooit teleurgesteld. Dat doen de heren ook niet met Frontschwein, de dertiende full-length van Marduk in zijn lange historie. De op het eerste gezicht nogal platte titel verwijst naar een term die soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog sarcastisch onder elkaar gebruikten om hun status als kanonnenvoer te beschrijven, gedoemd om hun dagen in de loopgraven te slijten, te midden van modder, pis en ratten.

Het nieuwe album is dus in conceptueel opzicht een terugkeer naar lyrische thema’s van oorlog, dood en vernietiging. Maar wie een tweede Panzer Division Marduk verwacht, zal bedrogen uitkomen. Marduk is, zeker sinds de komst van Mortuus, een dergelijke eenzijdige aanpak al lang ontgroeid (hoe lekker dat album bij vlagen ook nog steeds is). Natuurlijk staan er op Frontschwein een aantal furieuze knuppelnummers, zoals het titelnummer en het fantastische Afrika. Maar de band kiest ook regelmatig voor een meer slepende toon, met een dreigend midtempo en trage, sinistere riffs, zoals in sterke nummers als Wartheland en Nebelwerfer. Een goede keuze, want het zijn juist dit soort nummers waarop de ijzersterke strot van Mortuus het best tot zijn recht komt.

Het absolute hoogtepunt van het album is wat mij betreft dan ook een van die meer slepende songs. The Blond Beast is een geniaal nummer, dat zeer nadrukkelijk verwijst naar het materiaal van Funeral Mist. De rest van Frontschwein doet er echter nauwelijks voor onder, want er staat geen enkele zwakke broeder tussen deze collectie tracks. Nummers als Ropes Of Regret, Between The Wolf-Packs en Doomsday Elite zitten buitengewoon solide in elkaar en knallen er genadeloos op los, zonder daardoor aan diepgang in te boeten. Het meest opvallende is de bonustrack Warschau III: Necropolis, een samenwerking (wederom) met de martial industrial-act Arditi. Zeer geslaagd en ik zou erg graag eens een uitgebreidere collaboratie tussen die bands zien.

Het mag duidelijk zijn: met Frontschwein consolideert Marduk moeiteloos zijn status als een van de vaandeldragers van de huidige black metal. Van slijtage is nog geen enkel spoor: de enige slijtage die te zien zal zijn, is in het spoor van vernieling dat de band zal achterlaten als dit album live vertolkt gaat worden.

Tracklist:
1. Frontschwein
2. The Blond Beast
3. Afrika
4. Wartheland
5. Rope Of Regret
6. Between The Wolf-Packs
7. Nebelwerfer
8. Falaise: Cauldron Of Blood
9. Doomsday Elite
10. 503
11. Thousand-Fold Death
12. Warschau III: Necropolis (Bonus Track)