Myrkur (IJslands voor duisternis) laat op deze eerste ep een originele mix van black metal uit begin jaren negentig, folk en kamerkoormuziek horen. Haar voornaamste inspiratiebron is de pure natuur van Noorwegen en IJsland; van vredige landschappen tot ruige lavavelden, van relaxen in een hete bron tot het afzien in een sneeuwstorm. Deze verschillende beelden vormen samen met haar muzikale invloeden waaronder Edvard Grieg, oude Noorse volksmuziek, Amesoeurs, Darkthrone en Ulver (Bergtatt), de ingredinten voor de muziek van Myrkur.
De combinatie van engelenzang en black metal pakt goed uit. De kamerkoor- en folkpassages die de nummers inluiden zijn hemels en rustgevend. Het contrast met de wilde, rauwe black metal lijkt in eerste instantie enorm maar het vult elkaar goed aan. De zwoele vocalen en melodieuze gitaarlijnen vormen samen met de snelle metal een goede connectie en liggen daardoor prettig in het gehoor. Vaak bestaat de mooie, etherische zang van Myrkur uit meerdere lagen en klinkt het alsof ze in een verlaten kerk zijn opgenomen. De zachte, zoete stem van de Deense doet me denken aan die van Enya. Haar schorre screams zijn echter een tegenvaller. Gelukkig komen ze slechts sporadisch voor.
Qua productie en songwriting is het allemaal wat wisselvallig. De productie is lo-fi, alsof er een demo is opgenomen. De snaredrums vallen helaas weg tijdens de blastbeatpassages. Dit komt ten gunste van de vocalen die prominent in de mix staan, evenals de rauwe gitaarpartijen. Ondanks dat het productioneel wat tegenvalt, klinkt dat rauwe gitaargeluid juist wel lekker. De riffs zijn eenvoudig maar blijven goed hangen. Met name tijdens de langzamere passages, zoals die van Nattens Barn, kun je horen dat Myrkur niet de meest technische gitariste is en vallen de simplistische riffs wat tegen. Daarnaast is de opbouw van deze track, alsmede die van Latvian Fegur, wat onsamenhangend en zijn bepaalde overgangen erg abrupt. Hierdoor verliezen deze nummers identiteit. Daarentegen laat het Amesoeurs-achtige Dybt I Skoven wel heel duidelijk een eigen gezicht zien en klinkt dat nummer erg lekker.
Myrkur laat een unieke combinatie horen van vrouwelijke kamerkoorvocalen en rauwe black metal. Een geslaagd experiment ware het niet dat de productie en songwriting nog niet op het niveau zijn om direct van een werelds debuut te mogen spreken. Desondanks blijft de muziek wel boeien, wellicht mede gevoed door het mysterie omtrent haar identiteit. Hopelijk wordt in voldoende mate aan de verbeterpunten gewerkt en komt de potentie volledig tot uiting op het debuutalbum.
Tracklist:
1. Ravnens Banner
2. Frosne Vind
3. M Du Brnde I Helvede
4. Latvian Fegur
5. Dybt I Skoven
6. Nattens Barn
7. Ulvesangen
