We hadden al Bong, Bong Goblin en Bongripper, maar inmiddels mag daar ook het Nederlandse duo Bong Breaker aan toegevoegd worden. Nu opereren bovengenoemde bands allemaal min of meer in hetzelfde schemergebied tussen psychedelische doom, sludge en stoner. Het schept dan ook weinig verbazing dat het uit Arnhem afkomstige Bong Breaker zich in hetzelfde vaarwater ophoudt. Met debuutalbum Mountain laat de band weliswaar weinig verrassingen horen, maar slaagt men desondanks erin om een sfeervol, lekker log plaatje af te leveren.

Het eerste dat opvalt aan Mountain, is de dikke productie die het schijfje heeft meegekregen. Vooral het gitaargeluid is heerlijk zwaar, waardoor de stroperige riffs als traag borrelende lava naar de oppervlakte stromen (en alles op hun pad doen smelten). Met zo�n sound kan al bijna niets meer mis gaan, zou je bijna denken. En inderdaad: de honderd procent �Roadburn-proof� sludge/doom overtuigt vanaf de eerste luisterbeurt. Vooral tijdens de langgerekte, instrumentale passages, waarin logge ritmes samensmelten met psychedelische, uit de losse pols gespeelde, solo�s en stuwende drums, klinkt Bong Breaker enerverend. De vocalen zijn dan weer wat meer traditioneel en doen wel wat aan Black Sabbath denken.

De band is het best op dreef in de lome opener Down (dat eigenlijk een ideale kennismaking is) en het wat meer afwisselende Snakes (met zijn herkenbare centrale riff en zelfs een enkele sporadische versnelling). Een minpuntje is dat de zes nummers op Mountain weliswaar bijzonder lekker klinken, maar dat er eigenlijk geen enkel nummer is dat de boel nu eens echt vakkundig verpulvert. En dat is toch eigenlijk wel waar je op hoopt bij dit soort muziek. Nu blijft Mountain een alleraardigst debuut binnen een overbevolkt genre, maar vermoed ik dat de ware kracht van de band in de liveoptredens zal liggen.

Tracklist:
1. Down
2. Vultures
3. Snakes
4. Sins
5. Vengeance
6. Mountain