Veel bands ontstaan in een oude schuur of garage. Het Canadese/Zweedse Culted is daarop een opmerkelijke uitzondering. Tot op heden schijnen de vier leden op nog geen enkel moment in dezelfde ruimte aanwezig te zijn geweest. Via het internet kwamen de Canadezen Michael Klassen, Matthew Friesen en Kevin Stevenson in contact met de in Göteborg wonende zanger Daniel Jansson en op deze manier werden muzikale ideeën uitgewisseld. Dit jaar komt Culted met de tweede plaat Oblique To All Paths via Relapse Records.

De band presenteert zich als een blackened doom metal band. Dat Oblique To All Paths geen lekkere plaat is voor een mooie zonnige zomerdag of een verjaardagsfeestje wordt al snel duidelijk met het bijna twintig minuten durende Brooding Hex. Als deze lange speelduur je al niet afschrikt dan kan het de algehele duistere, depressieve, naargeestige sfeer wel zijn die de luisteraar aanzet tot het drukken op de stopknop. Nee, Oblique To All Paths, zal geen vrolijke luisterervaring worden en voor mensen met gevoelige oortjes is dit misschien niet de plaat.

Is blackened doom met een vleugje noise wel iets dat je aanspreekt en ben je na het eerste nummer nog niet afgehaakt dan kan dit wel eens een prachtige plaat voor je worden. De lange uitgesponnen duistere nummers zoals Intoxicant Immuration hebben veel afwisseling. Af en toe doen de trage, zware gitaarpartijen je denken aan drone, maar dan kantelt het nummer ineens en zodoende blijven de nummers ondanks de lange speelduur boeien. De kortere nummers zoals Illuminati en March Of The Wolves zijn wat toegankelijker en draaien wat meer om een herhalende riff.

Belangrijk punt van kritiek zijn de vocalen van Daniel Jansson die niet bijzonder zijn en prominent in de mix staan. Je gaat je hierdoor afvragen of de muziek van Culted niet beter uit de verf was gekomen als het puur instrumentaal was gebleven. Toch is Oblique To All Paths een verdienstelijke plaat geworden en moet het maar eens tijd worden voor een eerste live optreden.