Noise is een eigenaardig fenomeen. Daar waar metal (en zelfs grindcore) tegenover niet ingewijden nog redelijk te verdedigen is als muziek, is noise dat echter niet. �zet die teringherrie uit� is wat ik over het algemeen genomen naar mijn hoofd geslingerd krijg als ik noise (of erger nog: harsh noise) aanzet, en daar kan ik me best wat bij voorstellen. Voor de leek is noise immers ontdaan van melodie en structuur en klinkt het ongeveer hetzelfde als de buurman die op zondag de hele middag met zijn slijptol in de weer is. Wat zonde is, want noiseacts als Merzbow en Kazumoto Endo hebben toch wel wat pareltjes uitgebracht, die de moeite van het beluisteren waard zijn. Mocht je tot de categorie mensen behoren die noise echt niet kunnen pruimen, dan kan je nu wel stoppen met lezen.

De noise-mannen van Bastard Noise hebben een split uitgebracht met de grindcore-helden Brutal Truth. Op zich zeker geen gekke combinatie, omdat Brutal Truth in het verleden immers vaker met noise flirtte, en veel van de Brutal Truth-platen ��n of twee noise-nummers bevatten. Daar moet wel bij gezegd worden dat dit over het algemeen niet de beste nummers zijn van deze band. Bastard Noise daarentegen is een gerespecteerde naam binnen de noise-scene en draait al sinds 1991 mee, alhoewel deze band af en toe ook uitstapjes maakt naar grindcore en powerviolence.

De nummers van Bastard Noise zijn zeker niet onaardig. Ik heb aanzienlijk beter gehoord van de heren, maar deze nummers bevatten voldoende diepte om interessant te blijven. Het insecten-thema dat bij Bastard Noise geregeld de kop opsteekt is op The Axiom Of Post Inhumanity behoorlijk ver doorgevoerd, wat af en toe resulteert in een kriebelig gevoel van ingebeelde insecten. Deze zeven nummers vormen in ieder geval een solide geheel en qua productie klinkt alles behoorlijk helder naar noise-begrippen.

Het Brutal Truth-gedeelte is een heel ander verhaal. Twee van de nummers bestaan uit een idioot lange remix van een te lang en overbodig nummer van de laatste plaat End Time. Zelfs naar noise-begrippen zijn deze nummers oninteressant en soms ronduit saai. Het nieuwe nummer The Stroy is nog redelijk te pruimen, maar zoals ik al eerder zei, zijn de noise-nummers van Brutal Truth niet de meeste briljante momenten van deze band. Deze release is een ronduit lui en gemakzuchtig product van deze (over het algemeen) kwaliteitsband.

Over het algemeen genomen is deze split dus middelmaat van Bastard Noise en ondermaats van Brutal Truth. Fans van de laatste band slaan dit met een gerust hart over en fans van Bastard Noise kunnen hiermee wel weer even vooruit. 60 punten voor ��n en 40 punten voor de ander: dat geeft een mooi gemiddelde van 50 punten.

Tracklist:
Bastard Noise:
1. The Duel Of The Ant And The Dragonfly
2. The Horizon On Lynx
3. Horned Beetle Conflict
4. Mantis Colony
5. Preemptive Epitaph For The Living
6. The Antenna Galaxies (NGC 4038-4039)
7. Frack Baby Frack

Brutal Truth:
8. Control Room: Peace Is Victory Mix
9. Control Room: Smoke Grind And Sleep Mix
10. The Stroy