Dat het label eigen beheer inmiddels niet meer voor waardeloze demos staat, bewijst Followed By Ghosts wel met deze plaat, die een uitstekende mix heeft meegekregen en dan ook gerust als volwaardig album telt. De heren hebben het genre goed begrepen: de instrumentale post-rock kleurt nergens echt spectaculair buiten de lijntjes, maar de nummers zitten stuk voor stuk uitstekend in elkaar en de melodien zijn vaak zeer fraai. Als de beuk erin gaat, gebeurt dat ook vol overdaad, waardoor de voor dit genre zo gebruikelijke hard-zacht dynamiek veel beter dan normaal tot zijn recht komt.
Goede post-rock is te herkennen aan minimale middelen die maximale effectiviteit bewerkstelligen. Opener King, My Queen is een uitstekend voorbeeld hiervan: meer dan een enkele akoestische gitaarmelodie heeft de band niet nodig om mij kippenvel te bezorgen. Naar de beste traditie mondt het nummer uit in een fraaie, dissonante climax, die weldadig aanvoelt. Hoewel Still, Here een relatief ingetogen album is, zijn er genoeg hoogtepunten op het album te vinden. Het fantastische Beards Of The Patriarchs is uitgegroeid tot mijn favoriet, vooral vanwege het intense tweede deel van het nummer, waarin de band even helemaal los gaat. Ook het relatief stevige Noosepaper behoort tot de betere nummers.
Still, Here is geen album dat als genreklassieker de boeken in zal gaan, maar het is wel een plaat die alle elementen bevat die een goed postrockalbum hoort te bevatten. Het melancholische titelnummer, waarmee wordt afgesloten, laat bovendien een fijne nieuwe kant van Followed By Ghosts horen. Een plaat die geen enkele genreliefhebber zal teleurstellen en mij meteen benieuwd maakt naar de twee voorgangers van Still, Here. Via bandcamp is een (digitaal dan wel fysiek) exemplaar te bestellen.
Tracklist:
1. King, My Queen
2. Sleep On It
3. Beards Of The Patriarchs
4. Noosepaper
5. Through Leaden Clouds
6. Close
7. Still, Here
