In 2007 werd Asphyx, een van ‘onze’ internationaal meest befaamde metalbands, weer tot leven gewekt: een succesvolle reünie die tot op heden voortduurt. Gitarist Eric Daniëls deed daar destijds niet aan mee, maar nu slaat hij onder de naam Grand Supreme Blood Court weer aan het muziek maken met zijn oude bandmaten. Op bassist Theo van Ekelen (Hail Of Bullets) na, is Grand Supreme Blood Court met Alwin Zuur (gitaar), Bob Bagchus (drums) en natuurlijk Martin van Drunen (Asphyx, Hail Of Bullets), de man met de meest kenmerkende doodsgrom ter wereld, eigenlijk de originele line up van Asphyx onder een andere naam. Op debuut-cd Bow Down Before The Blood Court is een death metalband van ouderwetse snit te horen, opgebouwd rond het concept van een rechtbank die misdadigers op de meest gruwelijke manieren ter dood veroordeeld.
De terugkeer van Daniels aan het metalfront wekt niet zonder reden interesse. Zijn unieke manier van gitaar spelen en riffs componeren maakten van Asphyx-albums The Rack (1991) en Last One On Earth (1992) namelijk onaantastbare klassiekers. Nu Martin van Drunen zijn schuurpapieren strot aan drie bands leent die vrijwel dezelfde leden hebben en elk het predikaat ‘old school death metal’ dragen, bovendien alle drie in de studio bijgestaan door producer Dan Swanö, kan bij de gemiddelde luisteraar echter de vraag rijzen in welk opzicht Grand Supreme Blood Court verschilt van Asphyx of Hail Of Bullets. Hoewel de bandleden in interviews de verschillen tussen de bands juist benadrukken, sla ik als recensent toch al snel aan het vergelijken.
Het eerste opvallende verschil is de productie. De sound die Dan Swanö de Blood Court heeft aangemeten is eerder smerig dan bruut te noemen. Er kleeft een erg obscuur sfeertje aan de rauwe riffs. Doordat er hier in tegenstelling tot Asphyx twee gitaristen aan het werk zijn, kennen de nummers veel subtiele melodielijnen. Nog meer dan de andere twee bands ademt dit album old school. De drumpartijen van Bob Bagchus versterken dit primitieve gevoel nog eens. Hij stuwt de muziek voort met de voor hem kenmerkende hortende en stotende manier van drummen. Dit keer wel zeer minimalistisch gedrumd, vette polka-uitspattingen hadden er van mij meer in gemogen: enkele overgangen voelen een beetje aan als een anti-climax. Daar krijg je wel loodzware en gore grooves, veel slepende, doomy stukken voor terug. Van Drunen draagt het vonnis van de Bloedrechtbank met zijn gebruikelijke markante krijs voor, maar zingt dit keer wat meer in dienst van het liedje, minder hysterisch en excentriek.
Het materiaal wordt wel wat eentonig. Ondanks vette nummers als Behead The Defence en Fed To The Boars verslapt de aandacht hier en daar. Bow Down To The Blood Court heeft namelijk niet de variatie van het laatste Asphyx-album of de overweldigende power van Hail Of Bullets.
Uiteindelijk zijn de verschillen tussen de drie bands echter vrij gering. Dit album is absoluut de moeite van het luisteren waard en met name voor aan old school death metal verknochte headbangers een onmisbaar album. Aangezien er de afgelopen jaren in totaal zes nieuwe werkstukjes met van Drunen op zang zijn verschenen, kan ik me ook voorstellen dat er bij sommigen verzadiging optreedt. Ik verwacht dat we Grand Supreme Blood Court de komende tijd op menig festival-line up zullen zien opduiken. Of de band net zo’n blijver als Hail Of Bullets zal worden, dat is een andere vraag.
Tracklist: 1. All Rise! 2. Bow Down Before The Blood Court 3. There Shall Be No Acquittance 4. Veredictum Sanguis 5. Behead The Defence 6. Grand Justice, Grand Pain (instrumental) 7. Fed To The Boars 8. Circus Of Mass Torment 9. Public Castration 10. Piled Up For The Scavengers 11....And Thus The Billions Shall Burn
