Helemaal fantastisch zijn bijvoorbeeld Hellbound (Ministry/Lard-achtig, lekker refrein), Pride (erg New York Hardcore la Madball en Rykers), Global Division (Carnivore-ish met prima riffs) en Reform?, wat een lekkere grindcore-vibe heeft. Niet echt bijzonder is echter Drinking And Driving, wat een uitermate vervelend refrein heeft. De rest zit er zon beetje tussenin. Maar wat wel opvalt aan alle nummers is dat de band zijn bewondering voor andere bands niet onder stoelen of banken steekt en met gemak leentjebuur speelt bij bovengenoemde bands. Ook Black Sabbath, Dead Kennedys en Napalm Death invloeden zijn te horen.
De drie bonusnummers van de plaat (Silence Of Violence, March Of The Curmudgeon en Get The Fuck Off My Lawn) zijn in de plaats gekomen van de twee (bonus) demo-opnames die op de initile EP stonden. Das best jammer, want die klonken eigelijk veel rauwer nog dan het uiteindelijke resultaat en waren een leuke toevoeging.
Toch moet het me van het hart dat ik meer verwacht had van deze samenwerking. Te veel riffs zijn uitermate simpele drie akkoorden punk-riffs. De opbouw van de songs is erg eenvoudig en een langere speelduur van de plaat zou hem waarschijnlijk wat eentonig maken. Echter, Kevin Sharp is zeer goed op dreef en klinkt wat mij betreft beter dan hij bij Brutal Truth doet. Uiteindelijk is de tomeloze energie hetgene wat deze plaat redt. Voor twintig minuten lekker los gaan is Draw Back A Stump uitermate geschikt. Voor een eventuele tweede poging zullen de heren echter wat meer uit de kast moeten trekken.
Tracklist:
1. Draw Back A Stump
2. Global Division
3. Hellbound
4. Silence Of Violence
5. Drinking And Driving
6. March Of The Curmudgeon
7. Wasted Youth
8. Pride
9. Get The Fuck Off My Lawn
10. Reform?
