Je hebt van die platen waar je gewoon niet doorheen komt. Van die platen die in zekere zin geweldig zijn, maar zo zwaar op de maag liggen en zo veel energie vergen dat men er wel een flinke druilerige zondagmiddagmiddag voor moet trekken. En daar zit niet iedereen op te wachten en ik had er dan ook een flinke kluif aan. Opgeven is echter voor mietjes, en in de hoop dat 't kwartje dan toch nog valt schuif ik die schijf er nogmaals in.
Wie de band al kende, verwachtte niets anders van Jenks Millers eenmansband. De vrij rustige, psychedelische flow die immer het landschap vormt waarbinnen hij naast gitaar ook zijn stem laat horen. Die stem brengt een nogal deprimerend en naargeestig geluid voort. Alsof hij eeuwige marteling ondergaat: echter is er totaalgeen paniek. Zijn schrapende stembandgeluiden zijn monotoon, berustend, ja... haast geruststellend, maar toch weet je dat de beste man uit North Carolina verre van blij is.
Nou zijn er wel meer gefrustreerde mannetjes op deze planeet die denken dat het uiterst noodzakelijk is om in hun eentje een band/project te beginnen en daarmee een plaat de wereld in te slingeren. Dus wat dat betreft geen nieuws. Echter zijn er maar weinigen die het zover schoppen dat ze daadwerkelijk een interessante plaat weten te maken die van zoveel verschillende genres meesnoept als meneer Miller op Half Blood. Zo horen we onder andere noise, doom, postrock/postmetal, sludge en elektro. Het geheel is dan ook nog eens voorzien van de nodige psychedelische invloeden en daarmee is Half Blood bijna 45 minuten lang spannend en interessant.
Deze plaat is duidelijk niet geschikt voor vastgeroeste oldschoolfanaten, maar de wat meer experimenteel genteresseerde geluidsfreak, die wel raad weet dit soort stroperige zware klanken, zal hieraan zeker geen buil aan vallen.
Tracklist:
1. Mithras
2. Ahriman
3. Inheritance (The Changeling)
4. Arjuna
5. Hallucigenia I: Hermetic Gifts
6. Hallucigenia II: Spiritual Junk
7. Hallucigenia III: The Emerald Tablet
