Het album bevat 10 nummers , waarvan 1 een keyboard intermezzo is en ook is er een korte traditionele folk song aanwezig. De band opent gelijk stampend met het mystieke Revenant. Blastbeats, geniale gitaarpartijen en de uitbundige heldenzang van Marcel Schoenen zijn de belangrijkste ingredinten van deze pakkende kraker. Meerdere malen doet de stem van Marcel me denken aan Vintersorg. Productioneel klinkt alles een stuk vetter als op de voorganger en de songs zijn directer en meer straight in your face dan ooit tevoren. De strakke drumpartijen van drummer Lars vallen tevens zeer positief op.
Crown the Lost schiet uit de startblokken en wederom is de vergelijking te trekken tussen Marcel en Vintersorg. Dit is natuurlijk positief , want ook Vintersorg is een uitstekend zanger. De gitaarleads zijn pakkend en klinken lekker galmend en zijn een stuk beter geproduceerd dan op Emprise to Avalon. De productie die dit keer ook weer werd verzorgd door Andy Classen laat de cd ook veel voller klinken.
Het nummer is snel en de lage raspende vocalen van Arkadius scheuren heerlijk mee met zijn knallende riffs. Het album kan voor mij absoluut niet meer stuk na deze kraker.
Threnody is een simpel maar ontzettend pakkend keyboard folk intermezzo en staat precies op de juiste plaats tussen al dat muzikale death metal geweld. Als een donderslag bij heldere hemel komt song 4 Trails of Gore dan binnenvallen. Galmend gitaarspel en een goed ondersteunende bas weten me opnieuw te overtuigen van de kwaliteiten van deze band. Het is inmiddels geen geheim dat ik altijd een groot liefhebber ben geweest van deze band. Arkadius wisselt diepe grunts af met screams en zorgt samen met Marcel voor de nodige afwisseling binnen de uitstekende zangpartijen die dit nummer kent.
The Ember Deid is een korte song waarin weer eens de acoustische gitaar uit het stof word gehaald. Rustige zanglijnen bereiden ons langzaam voor op When Eternity Echoes. Een pakkende folk metal song waarin alleen Marcel de zangpartijen voor z'n rekening neemt. Het nummer is helaas wat aan de korte kant, maar zeker noemenswaardig.
Als dan het titelnummer met stampende drums word ingeleid kan ik me vast voorbereiden op n van de beste nummers die Suidakra ooit schreef. De zang van Marcel is zo ontzettend sterk en ook nu zijn de riffs weer sterk en pakkend. De gitaren geven de muziek een vol karakter. En de breaks in combinatie met bas en gitaar geven me kippenvel. M'n hoofd zwiept echt als een bezetene op en neer en ik schrik als er een korte stilte optreed. Gelukkig stampt het nummer weer vrolijk verder en is het weer genieten geblazen. Fantastisch!
De opening van Dimorphic is erg naargeestig, maar als drums, gitaar en bas komen bijstaan dan klinkt het opeens heerlijk authentiek. Een prachtig nummer, dat door de extreme vocalen alleen nog maar beter gaat klinken. Het is nu al zeker dat deze cd hoog in mijn jaarlijst van 2003 zal eindigen. Smaken mogen dan soms verschillen, maar dit nummer zal gewoon elke metalfan bevallen. Hard en rauw met toch een melodieuze rand. Niets mis mee.
Was Dimorphic al een knaller van formaat, het blijkt slechts een opwarmertje voor het bijna 9 minuten durende epos Bound in Changes. De opening is vergelijkbaar met die van het titelnummer, maar de werkelijk tranentrekkend mooie gitaarlijn geeft dit nummer een hele andere wending. Spetterende leads, rauwe distortion gitaren en knallende blastbeats. En niet te vergeten de kampvuur zang van Marcel. Hij is echt ontzettend gegroeid in alle jaren dat hij al in de band zit en hier is hij op topniveau te horen. Er is werkelijk geen ding te noemen wat slecht is aan dit nummer. Pakkend, knallend en extreem. Tekstueel word er een bezoekje gebracht aan de tijd van Arthur en Merlin. Over de gehele linie gezien is Suidakra toch altijd wel op tekstueel gebied aanwezig in de vroege middeleeuwen met een enigszins Satanische kijk op het leven (met name op het eerste album).
De cd word dan afgesloten met het weergaloze A Vision's Demise. De song bevat een razende solo die mij meters kippenvel bezorgde en Arkadius weet eens echt te overtuigen met z'n rauwe krijsstrot. Een machtige afsluiting van een machtig album, omringd door een mystieke sfeer. De hoes is wederom een prachtig kunststuk. Ditmaal trouwens niet verzorgd door Kris Verwimp. Past perfect bij de donkere en extreme sfeer die dit album kent. Als korte conclusie kan ik nog zeggen. Dit album is wederom weer een schot in de roos en iedereen zal het weten. Ga dat checken!
Tracklist
1. Revenant
2. Crown the Lost
3. Threnody
4. Trails of Gore
5. The Ember Deid
6. When Eternity Echoes
7. Signs for the Fallen
8. Dimorphic
9. Bound in Changes
10. A Vision's Demise
