Hoewel Descent Into Chaos namelijk net iets minder is dan het debuut, is het nog altijd een van de betere melodieuze deathmetalalbums van het laatste decennium. En dat is absoluut geen slechte prestatie als we de enorme hoeveelheid albums die in dit genre verschijnen in ogenschouw nemen. Opener Being Nothing is al een voorbode van wat komen gaat. Het nummer klinkt op alle fronten geweldig: de riffs zijn stoer, de melodielijnen bijzonder smakelijk en het pakkende refrein doet de rest.
De catchy meezingrefreinen (die overigens nergens in clichés vervallen) vormen sowieso de sterkste kant van het album. Daarnaast zijn het de bijtende, agressieve vocalen van Tomas Lindberg die het geheel nog een niveau hoger weten te tillen. Gedurende de snelle passages doet Nightrage regelmatig aan een band als Dimension Zero denken, maar op Descent Into Chaos is er veel meer ruimte voor de gitaristen om zich te etaleren. Zo ligt het tempo op nummers als Frozen en Silent Solitude een stuk lager, maar komt juist hier het spetterende gitaarwerk volledig tot zijn recht. De gitaristen weten de luisteraar echter op ieder nummer te verrassen met fraaie melodieën en stevig duelleerwerk.
Het enige minpuntje ten opzichte van Sweet Vengeance is het ontbreken van de gastvocalen van Tom Englund (Evergrey). Hoewel er sporadisch van zijn diensten gebruik werd gemaakt, wist hij met zijn prachtige stem absoluut van toegevoegde waarde te zijn. Ook zonder Englund weet Nightrage echter te imponeren. Descent Into Chaos is dan ook verplichte kost voor iedereen die van krachtige melodieuze death metal houdt.
Tracklist:
1. Being Nothing
2. Phantasma
3. Poems
4. Descent Into Chaos
5. Frozen
6. Drug
7. Silent Solitude
8. Omen
9. Release
10. Solus
11. Jubilant Cry
12. Reality Versus Truth
.jpeg){kind=small}
