Elk jaar verschijnen er letterlijk duizenden albums, dus er zijn er nog altijd een hoop die aan onze kritische blikken ontsnappen. Ook de nieuwe telg van de Amerikaanse band Titan leek ongezien weg te komen. Helaas voor Titan lees ik ook veel nieuwsberichten, reviews en blogs op MySpace. Afgelopen winter bleek deze band een van de nieuwe smaakmakers te zijn met hun nieuwe album Sweet Dreams.
Uiteraard pikte ik het album op. Toen de cd eenmaal in de speler was verdwenen, moest ik concluderen dat Sweet Dreams inderdaad een goed album is. Allereerst valt natuurlijk de mooie hoes op. De buitenkant ziet er simpel doch treffend uit. Wanneer je het doosje openmaakt, komen de prachtige, getekende landschappen je tegemoet. Die landschappen spoken rustig nogmaals voorbij wanneer je de muziek aan het beluisteren bent.
De stijl is wat lastig te omschrijven. Je zou het onder stoner kunnen scharen, maar dat vind ik te makkelijk. Hier en daar hoor ik de term (neo)krautrock opduiken en dat is te verklaren doordat deze muziek een gebalanceerde mix bevat van rockinstrumenten met synthesizers en grotendeels instrumentaal is. Sweet Dreams mag je rustig omschrijven als een muzikale trip van bijna veertig minuten. Titan neemt je mee van het ene naar het andere hoogtepunt. De vijf songs zijn druk, maar toch psychedelisch. Stiekem mis ik wel de zangpartijen. Bepaalde stukken neigen veel naar de muziek van bands als Rush of Hawkwind. In mijn gedachten hoor ik Geddy Lee al invallen. Titan zal in ieder geval lekker zijn eigen weg volgen. Het zal een kwestie van tijd zijn tot deze band op het Roadburn Festival te bewonderen is.
Tracklist:
1. Sweet Dreams
2. Synthasaurs
3. Wooded Altar Beyond The Wander
4. Highlands Of Orick
5. Maximum Soberdrive
