Het behoeft geen uitleg dat Unseen dan ook in eerste instantie als een enorme teleurstelling uitpakte. Slap, ongenspireerd en de naam The Haunted nauwelijks waardig, zo luidde mijn eerste oordeel. Inmiddels heb ik Unseen echter al een aardig aantal keren gedraaid en het moet gezegd worden: na een aantal luisterbeurten beginnen de nummers te beklijven, de sterke melodielijnen op te vallen en blijkt dat Dolving ook over een heel behoorlijke cleane stem beschikt. Met name nummers als Disappear (met een schitterend refrein en een gevoelige gitaarsolo) en het catchy titelnummer vallen in positieve zin op. Bovendien is de lompheid nog niet helemaal weg, zoals nummers als No Ghost en The City duidelijk maken.
Toch ben ik van mening dat The Haunted ditmaal net iets te ver is gegaan in zijn experimenteerdrift. Unseen is op zichzelf genomen een aardig album met een twaalftal degelijke nummers, maar gezien de eerdere albums van deze band is dat toch echt niet voldoende. Met name met albums als One Kill Wonder en Versus bewees The Haunted namelijk muziek te kunnen produceren die de luisteraar een ware kick gaven. Het betere hamer- en sloopwerk dus. En met die albums in het achterhoofd blijft Unseen toch een redelijk matte plaat. Weliswaar alles behalve slecht, maar ook zeker geen kraker zoals The Haunted eerder afleverde.
Tracklist:
1. Never Better
2. No Ghost
3. Catch 22
4. Disappear
5. Motionless
6. Unseen
7. The Skull
8. Ocean Park
9. The City
10. Them
11. All Ends Well
12. Done
